Στο Athens Photo Festival 2008:Εμπόλεμες περιοχές της Μεσογείου
Yannis Behrakis (Greece, Reuters), Luisa Gouliamaki (Greece/Poland, AFP), Ron Haviv (USA, VII), Yannis Kontos (Greece, Polaris), Ziv Koren (Israel, Polaris), Heidi Levin (USA, Sipa Press), Nikos Pilos (Greece, Zuma), Lefteris Pitarakis (Greece, AP)
Στο πλαίσιο του Athens Photo Festival 2008 και της φετινής θεματικής του παρουσιάζεται στην αίθουσα τέχνης Μ55, η διεθνής παραγωγή του Ελληνικού Κέντρου Φωτογραφίας που επιμελήθηκες η Πηνελόπη Πετσίνη με τίτλο Εμπόλεμες περιοχές της Μεσογείου.
Εγκαίνια: Tε 12/11, 20:00
Μαυρομιχάλη 55
Μαυρομιχάλη 55, 106 80 Αθήνα
Τ 210 3624856, E mavromihali55@gmail.com, www.m55.gr
Τρίτη – Σάββατο 18:00-21:00
Η έκθεση αφορά τις εμπόλεμες συγκρούσεις στις οποίες γίναμε μάρτυρες κατά το γύρισμα του 20ού αιώνα, εστιάζοντας σε δύο συγκεκριμένες περιοχές της Μεσογείου: τα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Συχνά αποκαλούμενες και ως πυριτιδαποθήκες της Μεσογείου και οι δύο αυτές περιοχές υπήρξαν θέατρο σκληρών συγκρούσεων τόσο την τελευταία δεκαετία του 20ού αιώνα, με τον πόλεμο και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, όσο και την πρώτη δεκαετία του 21ου, με το βομβαρδισμό του Λιβάνου και τη συνέχιση των εχθροπραξιών στη Μέση Ανατολή.
Οι εικόνες που επιλέχθηκαν συνοδεύονται από τις αυθεντικές λεζάντες με τις οποίες στάλθηκαν στα πρακτορεία και στο διεθνή τύπο και είναι ίσως οι λιγότερο αιματηρές απΆ όσες τράβηξαν οι συγκεκριμένοι φωτογράφοι. Στο σύνολό της η επιλογή αυτή διαπνέεται από την ιδέα ότι ο πόλεμος είναι ένα γεγονός εξαιρετικά σύνθετο: κανένας πόλεμος δεν είναι απλώς καλός ή κακός και κανένας εμπλεκόμενος δεν είναι απλώς θύτης ή θύμα. Ο πόλεμος δεν αφορά μόνο το θάνατο, αλλά και ζητήματα όπως η πολιτική, η ιστορία, ή η ηθική. Ταυτόχρονα, μέσα ή δίπλα από τα κατεστραμένα κτίρια και τα ερημωμένα τοπία υπάρχουν άνθρωποι που θρηνούν ή γιορτάζουν και άνθρωποι που προσπαθούν απελπισμένα να επιβιώσουν. Κάτω από αυτό το πρίσμα, οι εικόνες αυτές εμπεριέχουν στιγμές, εμπειρίες και ιστορίες που μπορεί να είναι από συγκινητικές έως τρομακτικές. Μιλούν για την καταστροφή, την επιβίωση, τον πόνο, το φόβο, το πένθος, την αβεβαιότητα για το μέλλον. Μιλούν, τελικά, για έναν κόσμο ετερογενή, έναν κόσμο που σημαδεύεται από αντιφάσεις και επιμέρους αλήθειες, όπου διαφορετικά γεγονότα συμβαίνουν ταυτόχρονα, αλληλεπικαλύπτονται, δεν είναι πάντα εύκολα κατανοητά.
