Αισθάνομαι τυχερός που βρέθηκα στην Καππαδοκία
Τέτοιες μέρες, ανοιξιάτικες, που η φύση ξυπνά και μας «πολιορκεί» με λογιών λογιών ευωδιές, αλλά και μέρες πασχαλινές, γεμάτες θρησκευτική κατάνυξη, επιλέξαμε να ταξιδέψουμε στην Τουρκία, σε μια περιοχή που βρίσκεται στις μνήμες και στις καρδιές των Ελλήνων.
Η Καππαδοκία, στην οποία πήγαμε δεν έχει ούτε ένα έλληνα κάτοικο, γιατί δυστυχώς όλοι έφυγαν το 1924 με τη λεγόμενη ανταλλαγή των πληθυσμών.
Όμως η ελληνική παρουσία πιστοποιείται εκεί από τους αρχαίους ακόμη χρόνους. Οι διασκορπισμένοι στην Ελλάδα και στα πέρατα του κόσμου, επιστρέφουν κάθε χρόνο για να προσκυνήσουν τους τάφους των προγόνων τους, διατηρώντας ζωντανή στη μνήμη την καταγωγή τους και άσβεστη την αγάπη για την πατρίδα τους.
Μια ομάδα από περίπου διακόσιους Κρητικούς, εκατό Ροδίτες και αρκετούς συμπατριώτες μας από Γιάννενα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη παρακολουθήσαμε τη λιτή αλλά συγκινητική μέχρι δακρύων Θεία λειτουργία που τέλεσε ο Πατριάρχης μας Βαρθολομαίος στην ερειπωμένη εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο χωριό Σινασός, σημερινό Μουσταφά Πασά. Η εκκλησία της Σινασού πρωτοκτίσθηκε το 1729, καλλωπίσθηκε επί ιεραρχίας Παίσιου, επισκευάσθηκε το 1850, καταστράφηκε μετά το 1924 και τώρα επισκευάζεται ξανά. Επί του παρόντος είναι χωρίς πλάκες στο δάπεδο, χωρίς κουφώματα στα παράθυρα, στην εκκλησία δεν υπάρχει ούτε καρφί για να κρεμαστεί το θυμιατό. Όλα τα απαραίτητα της Θείας Λειτουργίας ήρθαν από την Κωνσταντινούπολη και μπήκαν στις θέσεις τους την τελευταία στιγμή (οι Τούρκοι παρέδωσαν τα κλειδιά του ναού μισή ώρα πριν αρχίσει η τελετή).
Αισθάνομαι τυχερός που βρέθηκα στην Καππαδοκία και έχω τη δυνατότητα να σας παρουσιάσω τις εκδηλώσεις και το οδοιπορικό (που θα ακολουθήσεις στις επόμενες μέρες) στην Καππαδοκία, σε χωριά φαντάσματα, ορφανεμένα και έρημα, εκεί που Έλληνες είδαν τα σχολεία τους να κλείνουν, τα κτήματά τους και τα ζώα τους να τα εγκαταλείπουν. Τώρα εκεί που έσφυζε η ζωή, εκεί που ξεχείλιζε το εκκλησίασμα υπάρχουν στάβλοι, κατεστραμμένες πολύτιμες τοιχογραφίες, λαξευτά μοναστήρια, σπίτια ερειπωμένα και πόρτες αμπαρωμένες.
Στην πανηγυρική του ομιλία ο Παναγιώτατος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης 
αναφέρθηκε στους αναρίθμητους Αγίους που πότισαν τη γη με αίμα για να αποδείξουν την ολοκληρωτική τους πίστη και αφοσίωση στον Χριστό. Πιο συγκεκριμένα τόνισε ότι:
– «Αυτοί οι τόποι δονούνταν κάποτε από τον παλμό του αναχωρητικού βίου. Το μαρτυρούν, είπε, οι κατάσπαρτες λαξευτές εκκλησίες με τις πολύτιμες τοιχογραφίες τους, ευλαβικοί καρποί πίστεως στον μόνο αληθινό Θεό. Ακόμα και όταν χάθηκε η ελληνική γλώσσα για ένα μέρος του πληθυσμού της, οι Τουρκόφωνοι Καππαδόκες δημιούργησαν μια νέα λατρευτική και πνευματική παράδοση στην τουρκική γλώσσα, τα γνωστά Καραμανλίδικα για να εκφράσουν τη ζέουσα πίστη τους. Η μακρόχρονη παράδοση της Καππαδοκίας να γεννά Αγίους δεν έπαψε ποτέ. Παρ ότι η παρουσία χριστιανών έπαψε εδώ, η διαχρονική παρουσία τους είναι αδιάλειπτος, αδιάκοπος και ακατάπαυστος. Μέχρι σήμερα ο τόπος αυτός παρέχει ευλογία. Γι αυτό και τα ερείπια των αγιασμάτων στην Καππαδοκία δεν μας ενοχλούν, αν και βεβαίως τα θέλαμε όπως μας τα παρέδωσαν οι κτήτορες τους εις το πρωτόκτιστον κάλλος. Δεν μας ενοχλούν διότι και αυτά είναι τμήμα του παρόντος αιώνος, κατασκευάσματα της φθοράς. Μόνο εις την ουράνιον Ιερουσαλήμ δεν θα υπάρχει ναός χειροποίητος, όπως λέει η Αποκάλυψη».
Στη συνέχεια μίλησε ο Μητροπολίτης Λένιγκραντ Κύριλλος
ο οποίος μετέδωσε μήνυμα του Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας Αλέξιου. Συνεχίζοντας τόνισε ότι:
– «Από τις εμπειρίες της εκκλησίας σε δύσκολες ιστορικές συνθήκες αποδείχθηκε ότι εμείς οι Χριστιανοί έχουμε την ελπίδα η οποία μπορεί σε μία μόνο στιγμή να γίνει πραγματικότητα. Ποτέ δεν θα ξεχάσω, είπε, τις εμπειρίες της ζωής μου στη Σοβιετική Ένωση, τότε που κάναμε προσευχές στα ερείπια των ναών. Ένας τέτοιος ναός, όπως αυτός στη Σινασό, στην πατρίδα μου θα μας φαινόταν ένας ωραίος, ωραιότατος ναός. Σε μας όλη η Εκκλησία ήταν ερείπια, οι ιερείς και οι επίσκοποι ήταν φυλακισμένοι και φαινόταν ότι δεν μπορούσε να αλλάξει τίποτε. Και μέσα σε μια μέρα άλλαξαν τα πάντα. Ποιος ιστορικός μπορεί να εξηγήσει όλα αυτά; Ποια ανθρώπινη λογική μπορεί να τα εξηγήσει; Για εμάς εκείνη η μέρα του 1991 είναι η μέρα της Μεταμόρφωσης του Κυρίου, καθώς βγήκαμε από τη λειτουργία άλλοι άνθρωποι. Εμείς ζούμε από την ελπίδα που πηγάζει από την εμπειρία της ζωής γι αυτό όταν απαντάμε στο «Χριστός Ανέστη» λέμε δυνατά, με πολύ δύναμη «Αληθώς Ανέστη» γιατί το εννοούμε.
Αναφερόμενος στη διαφορετικότητα των λαών είπε:
-«Με το Χριστό είμαστε ενωμένοι όλοι οι Χριστιανοί και όλες οι χώρες. Ουκ έστι Έλλην, ουκ έστι Ιουδαίος, ούτε Άραβας, ούτε Ρώσος. Όλοι είμαστε ένα. Πουθενά δεν αισθανόμαστε αυτή την ενότητα όσο στην Εκκλησία. Εμάς μας δίνει χαρά η καλή εξέλιξη στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ελλάδα. Όσο για τις σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία δεν πρόκειται να είναι κακές με τίποτα».
Στη λειτουργία παρών ήταν ο υπουργός Μακεδονίας-Θράκης, o Δήμαρχος Ηρακλείου, βουλευτές, ο πρέσβης της Ρωσικής πρεσβείας από την Άγκυρα και αρκετοί πανεπιστημιακοί από την Αθήνα.
Εύχομαι να είμαστε καλά και θα προσπαθήσουμε να ξαναπάμε στην Καππαδοκία. Ίσως σκεφθείτε και εσείς να πραγματοποιήσετε ένα τέτοιο ταξίδι, σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Πρέπει όμως να μην ξεχνάμε ότι αυτό το ταξίδι δεν είναι διασκέδαση, είναι ένα χρέος, ένα προσκύνημα ψυχής στον ελληνισμό που σιγοσβήνει.
Σύνταξη: Χρήστος Μυστιλιάδης
Πηγή: enlefkotv.com
