“Έφυγε” ο σκηνοθέτης Γιάννης Δαλιανίδης

Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 87 ετών άφησε στις 7:00 το πρωί του Σαββάτου ο Γιάννης Δαλιανίδης, ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες και σεναριογράφους, αλλά και από τους πλέον αγαπημένους δημιουργούς του ελληνικού κινηματογράφου. Ο Γιάννης Δαλιανίδης νοσηλευόταν τις τελευταίες δύο εβδομάδες στη ΜΕΘ του «Ερρίκος Ντυνάν» με βαριά αναπνευστικά προβλήματα και πολυοργανική ανεπάρκεια. Κατόπιν επιθυμίας του, η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει τη Δευτέρα από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, στις 3 το μεσημέρι.

Καθιέρωσε το μιούζικαλ στον ελληνικό κινηματογράφο

Ο Γιάννης Δαλιανίδης, σκηνοθέτης και σεναριογράφος από τους πιο εμπορικούς του ελληνικού κινηματογράφου, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στις 31 Δεκεμβρίου του 1923, μεγάλωσε από θετούς γονείς.

Ξεκίνησε την καριέρα του, ως χορευτής και χορογράφος, με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Γιάννης Νταλ. Από το 1958 άρχισε να γράφει σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες, με πρώτο το σενάριο της ταινίας «Το τρελοκόριτσο».

Η σκηνοθετική του καριέρα «ανέτειλε» το 1959 με την ταινία «Η μουσίτσα». Την ίδια χρονιά βγήκε στο πανί η ταινία «Λαός και Κολωνάκι».

Το 1961 ξεκινά τη συνεργασία του με την εταιρία Φίνος Φιλμς. Με την ταινία του «Ο κατήφορος», ο Γιάννης Δαλιανίδης καθιερώνει άλλη μία πρωταγωνίστρια του ελληνικού κινηματογράφου, τη Ζωή Λάσκαρη, όπως άλλωστε, έκανε αργότερα με πολλές άλλες ηθοποιούς, ανάμεσά τους την αδερφική του φίλη Μάρθα Καραγιάννη.

Με τον «Κατήφορο», η ως τότε Ζωή Κουρούκλη, βαφτίζεται από τον σκηνοθέτη, Ζωή Λάσκαρη, για να μη συνδέεται με την συνόνόματη και συνεπώνυμή της ξαδέρφη, που εκείνη την εποχή έκανε επιτυχημένη καριέρα ως τραγουδίστρια.

Στη συνέχεια, η καριέρα του Γιάννη Δαλιανίδη εκτινάσσεται στα ύψη, ακολουθεί η δημιουργία σειράς ταινιών κυρίως μιούζικαλ, χαρακτηρισμό τον οποίο ο ίδιος δεν αποδέχεται, επιμένοντας στον όρο «μουσικές κωμωδίες».

Συνολικά σκηνοθέτησε περισσότερες από 60 ταινίες και στις περισσότερες είχε γράψει ο ίδιος το σενάριο. Από τη δεκαετία του ΄70 μπαίνει και στο χώρο της τηλεόρασης, σκηνοθετώντας σειρές, που άφησαν εποχή, όπως το “Λούνα Πάρκ” (1974-1981), τα “Λιονταράκια”, το “Ρετιρέ”, οι “Μικρομεσαίοι”, “Στραβά κι Ανάποδα”, “Το τρίτο στεφάνι” (1995) και το τελευταίο σήριαλ με τίτλο “Μικρές Αμαρτίες” (1999).

Στις συνεντεύξεις του αρεσκόταν να μιλά για τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη και για την αγάπη του για τον χορό και τον κινηματογράφο.

Η καριέρα του, ως ηθοποιού, σε ηλικία 10 μόλις χρόνων, ξεκίνησε από το παιδικό θέατρο. Όπως έλεγε ο ίδιος «σε ό,τι καλλιτεχνικό, τρύπωνα». Σε ερώτηση, μάλιστα, για το πώς προέκυψε η αγάπη του για το σινεμά, ο Γιάννης Δαλιανίδης είχε πει πως όταν ήταν μικρός, σε έναν από τους χώρους της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης υπήρχε ένα άσπρο πανί, που προβάλλονταν διαφημίσεις: «Ήταν μαγευτικό αυτό. Με χάραξε και από εκεί ξεκίνησαν όλα».

Πολύ συχνά στις συνεντεύξεις του μιλούσε και για τη μητέρα του, τη γυναίκα που τον είχε υιοθετήσει, αποκαλύπτοντας μάλιστα πως η αγάπη του γι’ αυτήν δεν τον άφησε να φύγει στο εξωτερικό και να κάνει καριέρα εκεί: «Μου φαινόταν αδιανόητο να αφήσω μια γριούλα μετά από όσα είχε προσφέρει σε μένα».

Το Τμήμα Πολιτισμού του ΣΥΝ εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για το θάνατο του Γιάννη Δαλιανίδη, που υπηρέτησε τον ελληνικό κινηματογράφο για δεκαετίες: “Σεναριογράφος και σκηνοθέτης, πλήθος ταινιών, εισήγαγε κενότατες τεχνικές, υπήρξε πρωτοπόρος στο δύσκολο είδος του μιούζικαλ, αλλά και της ελληνικής κωμωδίας. Στους οικείους του εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια“.

Τη βαθιά της θλίψη εκφράζει η Δημοκρατική Αριστερά: “Προσηλωμένος στις δημοκρατικές αρχές, αγωνίστηκε έως το τέλος της ζωής του για την ανανέωση των ιδεών της αριστεράς, στηρίζοντας την ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς. Σταθερός δημοκράτης από τα νεανικά του χρόνια, πέρασε ένα διάστημα της ζωής του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Γερμανών“.

Πηγή: ΕΡΤ