Η φετινή διοργάνωση ξεκίνησε στις 25 Ιανουαρίου και διαρκεί έως τις 5 Φεβρουαρίου. Τιτλοφορείται “Sensation”, έξι αισθήσεις για τις έξι περιοχές της Βενετίας. Από την πληθώρα των προγραμματισμένων εκδηλώσεων ξεχώρισαν το Sensation Show (1 και 2 Φεβρουαρίου στην Πλατεία Αγίου Μάρκου), το περίφημο Καρναβάλι στο Σκοτάδι (κάθε βράδυ από τις 26/1 έως τις 5/2), η Γαστρονομική Διαδρομή του Καρναβαλιού (από τις 25/1 έως τις 5/2) και οι παραστάσεις του «μικρότερου τσίρκο στον κόσμο», του Βελγικού Ripopolo (31 Ιανουαρίου έως τις 5 Φεβρουαρίου).
Στις 3 Φεβρουαρίου οι κολυμβητές Ibernisti βούτηξαν στα παγωμένα νερά της Blue Moon Beach στο Lido και το event ολοκληρώθηκε με δωρεάν brunch, ενώ στις 26 Ιανουαρίου από τα Μεσάνυχτα μέχρι το πρωί έξι dancefloors, 20 DJs, τρία μπαρ και 60.000 Watt μουσικής γιορτάσαν την έναρξη του καρναβαλιού στο Italia Pavillion.
Τέσσερις ημέρες, τρεις διανυκτερεύσεις με πρωινό μπουφέ και αεροπορικά εισιτήρια με Alitalia, στοιχίζουν από 599 ευρώ το άτομο σε δίκλινο δωμάτιο.
Αναλυτικές πληροφορίες για όλες τις εκδηλώσεις θα βρείτε εδώ.

Αποκριάτικες ώρες στη Βενετία

Τελικά «υπάρχουν δρόμοι που σε πάν σε μέρη αλαργινά», όπως έγραψε κάποτε ο Κώστας Ουράνης. Όσες φορές κι αν επισκέπτομαι τη Βενετία νιώθω πως δε διαφέρει από το ξεφύλλισμα ενός βιβλίου με πολύχρωμες φωτογραφίες. Και πάντα διάχυτη μου δίνεται η εντύπωση πως η ιστορική ιταλική πολιτεία πασχίζει να διατηρήσει την παραδοσιακή γοητεία και το γνώριμο ρομαντισμό της, εκεί πάνω στα εκατόν δεκαοκτώ νησάκια, δίπλα στη βορειοδυτική ακτή της Αδριατικής.

Κάθε φορά που αντικρίζω τα θαυμάσια οικοδομήματα του παρελθόντος, την πλατεία του Αγίου Μάρκου, το φτερωτό λιοντάρι, το παλάτι των Δόγηδων, τις γέφυρες των Στεναγμών και του Ριάλτο, τις γόνδολες στα κανάλια και την πανέμορφη ελληνική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου προσπαθώ να βρω την άκρη σε τούτο το «αμάγαλμα» Ανατολής και Δύσης.

Και καθώς περιδιαβαίνω τα σοκάκια, αναζητώ το «άγνωστο», εκείνο που δεν ανακάλυψα την προηγούμενη φορά, εκείνο που δεν κεντρίζει το ενδιαφέρον των μυριάδων τουριστών, που φθάνουν ως εδώ από κάθε γωνιά της γης για να περάσουν ώρες ξενοιασιάς.

Αναφέρω ως παράδειγμα το πέτρινο ανάγλυφο μιας γερόντισσας η οποία πριν από εφτακόσια χρόνια έγινε ηρωίδα της βενετσιάνικης δημοκρατίας. Ρωτώντας έμαθα πως μια καλοκαιρινή νύχτα ένας «στρατοκράτης» επαναστάτησε εναντίον του Δόγη και θέλησε να αναμετρηθεί μαζί του. Μάζεψε, λοιπόν, τους δικούς του και προχωρούσε ακάθεκτος προς την «πιάτσα». Μια γριούλα του λαού που εκείνη τη στιγμή μαγείρευε άκουσε τη φασαρία κι έτρεξε στο παράθυρο, κρατώντας ένα πέτρινο γουδί. Αλλά, βλέποντας τους σιδερόφραχτους ιππότες σάστισε…Τότε, το πέτρινο γουδί ξέφυγε από τα χέρια της και χτύπησε στο κεφάλι το σημαιοφόρο του επαναστάτη. Εκείνος σωριάστηκε στο έδαφος, οι σύντροφοι του πανικοβλήθηκαν κι όλα τέλειωσαν αναίμακτα και καλά. Κάπως έτσι η γριούλα έγινε θρύλος και τρύπωσε στη μνήμη των Βενετσιάνων, όπου εξακολουθεί να ζει με τη μορφή πέτρινου αγάλματος ως τις μέρες μας.

Οι Αποκριές είναι μια από τις πολλές αφορμές για να μεταμφιεστεί η πόλη. Οι Βενετσιάνες και οι Βενετσιάνοι την εποχή της ακμής της πόλης τους συνήθιζαν να μασκαρεύονται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου για να κρατάνε τα αδιάκριτα βλέμματα μακριά από τις ιδιωτικές τους στιγμές.

Και ο διάσημος Πολ Γκοτιέ στο Καρναβάλι της Βενετίας.

Σε τέτοιο βαθμό τους είχε κυριεύσει η φρενίτιδα της μάσκας, που οι αρχές της πόλης αναγκάστηκαν να απαγορεύσουν δια νόμου οποιαδήποτε μεταμφίεση ακόμη και την εποχή του Καρναβαλιού. Η κατάσταση είχε ξεφύγει τόσο ώστε εκτός από τα ελαφρά παραπτώματα κυρίως ηθικής τάξης (χαρτοπαιξία, παράνομες ερωτικές σχέσεις) η μάσκα έκρυβε και αξιόποινες πράξεις, όπως κλοπές, βιασμούς, ακολασίες κάθε μορφής έως και φόνους.

Φέτος το Καρναβάλι αρχίζει 21 Φεβρουαρίου και η αυλαία πέφτει 4 Μαρτίου. Οι μεταμφιέσεις παίζουν κυρίαρχο ρόλο στην κοινωνική ζωή της Βενετίας. Οι μεταμφιεσμένοι δημιουργούν μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Οι μάσκες που φορούν και οι αναρίθμητες στις βιτρίνες είναι «έργα τέχνης».

Πλην όμως αποπνέουν μια αίσθηση ήρεμης μελαγχολίας. Όχι μόνο γιατί είναι ανέκφραστες και απρόσιτες, αλλά γιατί δεν καταφέρνουν να μεταδώσουν το κέφι έτσι όπως το ξέρουμε εμείς οι Έλληνες.

Παίρνουμε το δρομολόγιο της επιστροφής, μπας και προφτάσουμε να χαρούμε το δικό μας Καρνάβαλο. Οι τόποι της ελληνικής χαράς με το απαράμιλλο κέφι μας περιμένουν…

Μόλις φτάσεις στη Βενετία σκέφτεσαι ότι μοιάζει με τις φωτογρα Σκέφτεσαι όλες τις ταινίες, τους πίνακες, τα βιβλία. Είναι σα να τα έχεις μπροστά σου.

Δε μπορείς να μη μπεις σε γόνδολα για μια βαρκάδα στη λιμνοθάλασσα η στο Γκραν Κανάλ. Ο γονδολιέρης μας συστήνεται: είμαι 36 ετών και κάνει αυτή τη δουλειά 18 χρόνια. Γονδολιέρης γίνεσαι μόνο αν είσαι Βενετσιάνος. Ο δικός μας είναι γονδολιέρης τέταρτης γενιάς κι όλα όσα γνωρίζει του τα έμαθε ο πατέρας του. Η μητέρα του Αμερικάνα, τον ερωτεύτηκε το μπαμπά του σε μία γόνδολα. Οι γονδολιέρηδες εξελίχθηκαν σ ένα πολύ κλειστό επάγγελμα. Τώρα είναι δυσκολότερο γιατί πρέπει να πας σε σχολή για κωπηλασία, να ξέρεις γλώσσες, να μάθεις την ιστορία της Βενετίας. Οι τουρίστες τους ρωτούν πολλά κι είναι αδιανόητο να μη ξέρουν ν απαντήσουν. Η πιο συνηθισμένη ερώτηση είναι για το βάθος των νερών. Στα πιο μικρά κανάλια είναι ένα μέτρο και 52 εκατ.

Εδώ αριστερά φτιάχνουν τη γόνδολα μου…Είναι από τα παλαιότερα ναυπηγεία το Σαν Τροβάδο. Έχει ηλικία σχεδόν150 ετών και φτιάχνουν τα πάντα για τη γόνδολα.

Φτάνουμε στη γέφυρα Ριάλτο. Εδώ κοντά έχει μια φημισμένη λαϊκή αγορα απ όπου ψωνίζουν οι Βενετσιάνοι.

Δε χρειάζεται να πας μακριά και περιπλανιέσαι σε γέφυρες και καταστήματα. Και όμορφα καταστήματα. Στις περισσότ πόλεις υπάρχει κάποια άσχημη γωνιά. Εδώ δεν είδα.

Ως εκ θαύματος όπου κι αν πήγαινα κατέληγα στην πλατ του Αγ Μάρκου. Είναι πολύ εντυπωσιακή κι όταν βλέπεις τους πίνακες Καναλέτο, Μπελίνι και μετά την πλατεία καταλαβαίνεις πως δεν άλλαξαν πολλά.

Πετσέτες και δαντελωτά τραπεζομάντηλα ίδια μ αυτά που θα βρείτε στο Λονδίνο στο Χάροντς τα φτιάχνουν εδώ. Η Β. είναι ο παράδεισος της δαντέλας. Είχε την πιο σημαντική σχολή για τις 4 ποιότητες δαντέλας. Ένα νυφικό βέλο χρειάζεται κι ένα χρόνο δουλειά για να φτιαχτεί και κοστίζει 6.000 λίρες. Είναι δύσκολο να φτιαχτεί. Δεν υπάρχει το νήμα, είναι πολύ λεπτό. Σήμερα οι δαντέλες γίνονται με αργαλιό. Η πριγκίπ Μάϊκλ του κεντ έρχεται εδώ για τις δαντέλες της.

Ο δικαστής Κουάντρι ήρθε από την Κέρκυρα το 1775 με την όμορφη γυναίκα του Μαξίν. Ηθελαν το δικό τους καφέ γιατί τους άρεσε το μέρος. Αγόρασαν το «Ριμέντιο» και από τότε πήρε το όνομά τους. Είχαν μεγάλη επιτυχία γιατί εξυπηρετούσε η όμορφη Μαξίν. Ο Λόρδος Βύρων τα τρία χρόνια που ήταν στη Β. είχε στέκι του το κουάντρι. Ο βάγκνερ ερχόταν κάθε μέρα στις 11 και καθόταν στο παράθυρο. Γκορμπατσόφ. Γούντι Αλεν, Κλόντια Σίφερ, ο Μπερλουσκόνι με την οικογένεια του πέρασαν από εδώ.

Ο Αιμίλιο Μπάλτι έχει μια από τις καλυτ κάβες . Εχει πάνω από 450 κρασιά. Το Σουάβε είναι εκπληκτικό. Το Αμαρόνε έχει γεμάτο σώμα και όλο γεύση και αρώματα απευθύνεται σε σοβαρούς πότες. Παλαιώνεται 20 χρόνια πριν φτάσει στο τραπέζι.

Η Μανουέλα Ματεράτσι ειδικεύεται σε στολές του 18^ου αι. Τις φορούσαν όλο το χρόνο για να μη αναγνωρίζονται.

Ανάμεσα στα πολλά διάσημα καταστήματα είναι του φράνκο Ρόσσι που φτιάχνει γυαλικά χειροποίητα. Γι αυτό είναι διάσημα σόλο τον κόσμο. Δεν μπορείς να φύγεις απ τη βενετία χωρίς ένα κομμάτι.

Λαβένα! Ένα απ τα πιο παλιά καφέ- από το 1750. Μου πρότειναν να δοκιμάσω ζεστή σοκολάτα. Σπεσιαλιτέ κάτι μεταξύ σοκολάτας και καφέ με πολλή κρέμα. Συνοδεύεται με παραδοσιακό βενετσιάνικο μπισκότο. Ποιοι ήρθαν εδώ. Ρήγκαν, Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Ο πιο διάσημος πελάτης ο Ρίχαρτντ Βάγκνερ που εδώ έγραψε μια ολόκληρη πράξη του «Τριστάνος και Ιζόλδη» και ένα τμήμα του «Πάρσιφαλ» μας αποκαλύπτει η Ρομπέρτα Μπελλίνι, που η οικγένειά της το διευθύνει πάνω από 140 χρόνια. Ακόμα κι πολυέλαιος είναι πολύ σημαντικός γιατί κατασκευάστηκε στο «Μπαροβιέρ», φημισμένο υαλουργείο του 18^ο αιώνα. Δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Κλείνω τα μάτια για να φανταστώ πως θα ήταν…Του συνεργάτη μας Χρήστου Μυστιλιάδη ( Περιοδικό ΕΝ ΛΕΥΚΩ)