ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΙΟΣ ΜΠΑΛΟΣ

Οι τρατες λυσαν τα σχοινια

το νου τους παντα στη στερια,

μαιστρος φυσηξε απ’ τη Χωρα

στα φυλλοκαρδια κρυα μπορα.

Στη Λερο και στην Παρο

θα ‘ρθω για να σε παρω

κι αν στο αλωνι δε σε βρω

ξερο λιθαρι να γενω.

Καραβοκυρης τ’ αρμενα

επροσταξε να υψωσουν

και την κυρα τη λατρευτη

να του την ασημωσουν.

Στη Λερο και στην Παρο

θα ‘ρθω για να σε παρω

κι αν μου το φραξουν το στρατι

με γλαρους στελνω ενα φιλι.

Στα διχτυα παλι μπλεχτηκα

δεν το’ θελα γλυκια μου

σαργος ησουν μπερδευτηκεα,

τ’ αγκιστρι στην καρδια μου.

Στην Κασο και στη Συμη

τ’ αυγερινου προζυμι

Αγαθονησια καλλονη

γλαροι μου πηραν τη φωνη.

Στη Συμη και στην Παρο

θα ‘ρθω με τον κουμπαρο

με σε ν’ ανοιξω τα πανια

και να’ναι μερα Πασχαλια.