Ο πλανήτης μας είναι παγιδευμένος σε μια αφύσικη φούσκα του χωροχρόνου

Η σκοτεινή ενέργεια βρίσκεται στο επίκεντρο ενός από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σύγχρονης φυσικής, αλλά πριν καν αποδειχθεί ότι αυτή υπάρχει, ίσως αποδειχθεί ότι δεν είναι παρά μια αυταπάτη, σύμφωνα με μια νέα θεωρία φυσικών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Το πρόβλημα των αστροφυσικών, μεταξύ άλλων, είναι ότι πρέπει να εξηγήσουν γιατί το σύμπαν συνεχώς επεκτείνεται και μάλιστα με αυξανόμενο ρυθμό. Η πιο συνηθισμένη πλέον εξήγηση (αλλά ακόμα αναπόδεικτη) είναι ότι υπάρχει κάποια δύναμη, που αποδίδεται σε μια μυστηριώδη σκοτεινή ενέργεια, η οποία ωθεί στην επιτάχυνση της διαστολής του σύμπαντος. Σύμφωνα με την κυριαρχούσα σήμερα αντίληψη, το 74% του σύμπαντος αποτελείται από σκοτεινή ενέργεια, το 21% από σκοτεινή ύλη και μόλις το 5% από την “κανονική” ύλη.

Οι φυσικοί της Οξφόρδης Τίμοθι Κλίφτον, Πέδρο Φερέιρα και Κέητ Λαντ, σε υπό δημοσίευση άρθρο τους στο περιοδικό “Physical Review Letters”, προτείνουν μια ακόμα πιο εξωφρενική εναλλακτική λύση: Είναι δυνατό – οι άνθρωποι στη Γη – να ζούμε απλώς σε μια πολύ ειδική περιοχή του σύμπαντος, συγκεκριμένα σε ένα τεράστιο κενό όπου η πυκνότητα της ύλης είναι υπερβολικά χαμηλή. Ο πλανήτης μας μπορεί να είναι παγιδευμένος σε μια αφύσικη φούσκα του χωροχρόνου, ιδιαίτερα κενή από ύλη, γεγονός που, στα μάτια μας, οδηγεί στη φαινομενική διαστολή όλου του σύμπαντος. Αν ζούμε σε μια αφύσικα αραιή από ύλη περιοχή του διαστήματος, τότε τα πράγματα μπορεί να φαίνονται μακρύτερα ό,τι είναι στην πραγματικότητα, πράγμα που καταργεί την ανάγκη της σκοτεινής ενέργειας ως ερμηνευτικού εργαλείου για τις αστρονομικές παρατηρήσεις που έχουν διαπιστώσει συνεχή διαστολή του σύμπαντος.

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν αρχικά την επιταχυνόμενη διαστολή, όταν είδαν ότι ορισμένες αστέρες σουπερνόβα απομακρύνονταν από τη Γη ταχύτερα από ό,τι θα αναμενόταν. Ο τύπος Ιa των σουπερνόβα αποτελεί ιδιαίτερα χρήσιμο δείκτη, γιατί οι εκρήξεις τους πάντα έχουν την ίδια εγγενή φωτεινότητα. Εφόσον το φως γίνεται πιο αδύναμο, όσο μακρύτερα ταξιδεύει, αυτό σημαίνει ότι όταν η έκρηξη σουπερνόβα φαίνεται αμυδρή σε μας, είναι πολύ μακριά, ενώ όταν φαίνεται πιο φωτεινή, είναι κοντύτερα.

Όμως αν ίσχυε η επαναστατική θεωρία των φυσικών της Οξφόρδης και ζούσαμε σε μια περιοχή του σύμπαντος όπου υπάρχει λιγότερη ύλη από τη συνηθισμένη, τότε ο χωρόχρονος γύρω μας (μέσα στην αραιή “φούσκα” μας) θα ήταν διαφορετικός από το χωρόχρονο έξω από αυτήν, στο υπόλοιπο σύμπαν, γιατί η διαφορετική ύλη στρεβλώνει διαφορετικά το χωρόχρονο. Έτσι, το φως που ταξιδεύει προς εμάς από ένα σουπερνόβα έξω από τη “φούσκα” μας, θα φαινόταν αχνότερο γιατί θα αποκλίνει περισσότερο από ό,τι θα περιμέναμε να συμβεί μέσα στη “φούσκα” μας.

Μια τέτοια ερμηνεία όμως αντιβαίνει στην καθιερωμένη επί σχεδόν 450 χρόνια αρχή του Κοπέρνικου ότι δεν ζούμε σε καμία ειδική περιοχή του Κόσμου, μια αρχή που συνέβαλε στην αντικατάσταση του γεωκεντρικού από το ηλιοκεντρικό αστρονομικό μοντέλο. Το τωρινό κυρίαρχο κοσμολογικό μοντέλο βασίζεται στην ιδέα ότι η Γη βρίσκεται σε μια τυπική, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, περιοχή του σύμπαντος. Οποιαδήποτε θεωρία ότι μπορεί η Γη να βρίσκεται σε μια ειδική περιοχή και σε συνθήκες που δεν επικρατούν κατ’ ανάγκη οι ίδιες και στο υπόλοιπο σύμπαν, σοκάρει πολλούς επιστήμονες.

Οι ερευνητές της Οξφόρδης αισιοδοξούν ότι τα επόμενα χρόνια θα ξεκαθαρίσει τι ισχύει: σκοτεινή ενέργεια ή κενό-φούσκα (ή κάτι άλλο…). Το 2014 ή 2015 προγραμματίζεται η κοινή αποστολή της NASA και του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ με τίτλο “Κοινή Αποστολή Σκοτεινής Ενέργειας”, ένας δορυφόρος που θα εκτοξευθεί για να μετρήσει επακριβώς τη διαστολή του σύμπαντος παρατηρώντας περίπου 2.300 σουπερνόβα. Οι οξφορδιανοί θεωρούν ότι η παρατήρηση ενός τόσο μεγάλου αριθμού σουπερνόβα θα επιτρέψει να διακρίνουμε αν τα αντικείμενα στο διάστημα πράγματι απομακρύνονται από εμάς ή αν το φως τους απλώς στρεβλώνεται διαφορετικά σε ένα κενό.

Πηγή:http://www.ert.gr