Πάσχα στην ελκυστική Σεβίλλη

Ο  Γουαδαλκιβίρ θεωρείται ποταμός του έρωτα. Και η Σεβίλλη, που τη διασχίζει, πόλη των ερωτικών παιγνιδιών του Δον Ζουάν και της φλογερής μοίρας της Κάρμεν. Είναι αναγνωρισμένη από την Ουνέσκο ως τόπος που ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της ανθρωπότητας. “Το Πάσχα η πόλη γίνεται διπλά γοητευτική. Ελάτε και θα με θυμηθείτε. Η Μεγάλη Εβδομάδα των Καθολικών πουθενά αλλού δεν γιορτάζεται μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα πνευματικότητας. Η ζωή προσωρινά παραλύει και η Σεβίλλη υμνεί τη θρησκευτική της πίστη και την ομορφιά».

Ο καθεδρικός ναός με το αίθριο των Πορτοκαλιών, το Ανάκτορο Αλκάθαρ, η Χιράλδα, η συνοικία της Σάντα Κρουθ, το Μοναστήρι Καλών Τεχνών, η Βασιλική της Μακαρένα, το πάρκο της Μαρίας Λουϊζας και η αρένα της Μαεστράνθα είναι μερικά μόνο από τα αξιοθέατα που έχει να παρουσιάσει η πάντα ελκυστική Σεβίλλη.

Στο δρόμο του φλαμένκο

Για να πας στη Σεβίλλη περνάς από το δρόμο προς το φλαμένκο. Η Ανδαλουσία είναι  η πιο συναρπαστική περιφέρεια της Ισπανίας  και καλύπτει το νότιο τμήμα της. Συνορεύει με την Εστρεμαδούρα και την Καστίλη στα βόρεια και με τη Μούρθια στα βορειοανατολικά.  Οι ακτές της βλέπουν στον Ατλαντικό στα δυτικά και στη Μεσόγειο στα νότια και ανατολικά. Είναι μία από τις μεγαλύτερες επαρχίες  της χώρας με έκταση 87.267 χλμ. και πληθυσμό 7.300.000  κατοίκους.

Στη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, την Κόρδοβα, τη Μάλαγα, το Κάντιθ και τα κατάλευκα χωριά που βρίσκονται στις απότομες οροσειρές ζουν οι άνθρωποι της μουσικής, της ποίησης και του θεάματος. Η περιοχή θεωρείται πατρίδα του φλαμένκο, γενέτειρα της κιθάρας και κέντρο των ταυρομαχιών. Οι ζωγράφοι Μουρίλλο, Ντιέγκο Βελάσκεθ, Βαλντές Λεάλ, οι ποιητές Φερνάντο ντε Χερέρα (ο θεϊκός), Φρ. Ντε Ρόχα, Λόπε ντε Ρουέντα Γουσταύος Μπέκερ, ο μυθιστοριογράφος Ματέο Αλεμάν,  ο γλύπτης Μαρτινέζ Μοντάπις, ο μύθος Δόν Ζουάν όλοι γεννήθηκαν στη Σεβίλλη και αρκετοί ζωγράφοι (Πατσέκο, Θουσμπαράν) εργάσθηκαν εκεί. Άραγε είναι σύμπτωση;

Στη Σιέρα Νεβάδα, στα νοτιοανατολικά της Γρανάδας, βρίσκεται η ψηλότερη βουνοκορφή της χώρας (3.482 μ.). Η Costa del Sol είναι η πιο ακμαία τουριστική περιοχή της Ισπανίας. Ο χαρακτήρας της Ανδαλουσίας είναι περίπλοκος , αντικατοπτρίζοντας την ιστορία της περιοχής. Οκτώ αιώνες επέβαλλαν την κυριαρχία τους οι Άραβες ονομάζοντας την Αλ Ανταλούς, που στα αραβικά σημαίνει η «Χώρα των Βανδάλων».

Ταξιδεύοντας με αυτοκίνητο από τη Μαδρίτη διανύσαμε 545 χλμ. μέχρι να φθάσουμε στη Σεβίλλη. Θα μπορούσαμε να είχαμε φθάσει μόνο σε 2 ώρες και 25 λεπτά με το τρένο Μεγάλης Ταχύτητας (ΑVE).  Σημαντική λεπτομέρεια: Το τραίνο αναπτύσσει ταχύτητα 280 χλμ. την ώρα και διαφημίζει την απόλυτη ακρίβεια στο δρομολόγιο των 471 χλμ.  με εγγύηση  επιστροφής χρημάτων στον επιβάτη- μη χαίρεστε, όμως,  σπάνια καθυστερεί.

Εμείς αποζημιωθήκαμε με την επιλογή μας γιατί είδαμε καλύτερα τη χαρούμενη γη της Ανδαλουσίας που παράγει ελιές, λάδι, εσπεριδοειδή, φελλό, κλωστοϋφαντουργικά, πορσελάνη, σαπωνοποιία, αγροτικά μηχανήματα και διάφορα ορυκτά προϊόντα. Άγριες οροσειρές με πευκοδάση και ελιές. Κυματοειδείς λόφοι με αμπέλια και σιτηρά. Περίπου το 17% της γης έχει δοθεί σε εθνικά πάρκα η φυσικούς δρυμούς προκειμένου να προστατευθεί η πανίδα και η χλωρίδα της περιοχής.

Μεθάς με το άρωμα των λουλουδιών

Η πρώτη εντύπωση για τη Σεβίλλη: Είναι μια πόλη ευωδιαστή, λουσμένη στο φως. Τα λουλούδια και το φως είναι στοιχεία άριστα δεμένα με την ψυχή της.  Οι κάτοικοι της φθάνουν τις 701.929, αλλά αν προσθέσουμε και τους τουρίστες ο πληθυσμός φθάνει το ένα εκατομμύριο.

Ένας από τους πρώτους ανθρώπους που δήλωσε ερωτευμένος με τη Σεβίλλη ήταν ο μουσουλμάνος βασιλιάς- ποιητής Αλ Μουταμίντ, τον 11ο αιώνα. Εδώ οι πεζοί νιώθουν τιμώμενο πρόσωπο. Μπορείτε να περιδιαβείτε το ιστορικό της κέντρο με τα πόδια η αν προτιμάτε με ιππήλατο αμαξάκι. Περπατώντας στη συνοικία Σάντα Κρούθ (παλιά εβραϊκή συνοικία) θα δείτε σπίτια με κάτασπρες προσόψεις, συχνά καλυμμένα από κισσούς  και γιασεμιά. Αν είναι νύχτα κυριολεκτικά μεθάς με το άρωμα των λουλουδιών.

Χάρη στους Άραβες έγινε μία από τις σπουδαιότερες πόλεις της Ισπανίας. Φιλοξενεί ένα από τα πλέον ονομαστά μνημεία της χώρας, την Giralda (μιναρές του παλιού τζαμιού, χτισμένος από τούβλο και πέτρα). Έχει ύψος 93 μέτρα και χρησιμεύει ως σημείο αναφοράς για τους ταξιδιώτες.  Είναι το ιδανικό σημείο για φωτογραφήσεις και βιντεοσκοπήσεις γιατί προσφέρει πανοραμική θέα της πόλης, αλλά και όλης της περιοχής όπου δεσπόζει ο ποταμός Γουαδαλκιβίρ. Πηγάζει βόρεια, στην καρδιά της Σιέρα Μορένα, κατεβαίνει προς τον Ατλαντικό και διασχίζει, αιώνες τώρα, την πρωτεύουσα του ισπανικού νότου.  Μη παραλείψετε μια βόλτα με ποταμόπλοιο στον Γουδαλκιβίρ. Ανάμεσα στα πολλά μνημεία της αραβικής εποχής ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα τείχη, το Χρυσό Πύργο (Torre del Oro) και το ανάκτορο Αλκάθαρ (Alkazar), από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα τέχνης Mudejar (αραβική τέχνη που δημιουργήθηκε σε περιοχές όπου ζούσαν χριστιανοί).

Στην πόλη πολλά είναι και τα δείγματα τέχνης της χριστιανικής εποχής. Ο καθεδρικός ναός, γοτθικού ρυθμού, που χτίστηκε σε σημείο όπου βρισκόταν το τζαμί είναι ο μεγαλύτερος σε μέγεθος στον κόσμο. Χρειάστηκαν τέσσερις αιώνες για να αποκτήσει τη σημερινή του μορφή. Στο εσωτερικό του φυλάσσονται καλλιτεχνικοί θησαυροί μεγάλης αξίας: Γλυπτά της γοτθικής εποχής, εικόνες, κοσμήματα, ξυλόγλυπτα, πίνακες καθώς και τα οστά ιστορικών προσωπικοτήτων όπως του Χριστόφορου Κολόμβου. Η Σεβίλλη για τον Έλληνα θαλασσοπόρο (από τη Χίο)  έκανε ό,τι μπορούσε για να σεβαστεί την τελευταία του επιθυμία και τη διαθήκη του. Λόγω της διένεξής του με το ισπανικό στέμμα για τη διανομή των λαφύρων από την Αμερική, ο Κολόμβος είχε ορκιστεί να μην αναπαυθεί σε ισπανικό έδαφος μετά τον θάνατό του. Έτσι ο τάφος του υψώθηκε πάνω από το πάτωμα του ναού, υποβασταζόμενος από τέσσερις γλυπτές φιγούρες που αντιπροσωπεύουν τα παλαιά βασίλεια της Ισπανίας.

Πάντως, πολλά ερωτηματικά εξακολουθούν να υπάρχουν για τα οστά του μεγάλου θαλασσοπόρου. Αρχικά θάφτηκαν δίπλα στον γιο του, Ντιέγκο, το 1544, στο νέο καθεδρικό ναό του Σάντο Ντομίνγκο. Δυόμισι αιώνες αργότερα, όταν οι Ισπανοί παρέδωσαν στους Γάλλους το νησί – που σήμερα μοιράζονται η Αϊτή και η Δομινικανή Δημοκρατία – πήραν τον Κολόμβο μαζί τους. Τα οστά του μεταφέρθηκαν με πλοίο στην Αβάνα της Κούβας. Αλλά όταν η Ισπανία έχασε κι αυτή την τελευταία μεγάλη αποικία, ο Κολόμβος ξεθάφτηκε.

Οι Δομινικανοί πιστεύουν ότι αυτοί έχουν το πραγματικό λείψανο του Κολόμβου και πως οι Ισπανοί, όταν έφυγαν από το νησί, πήραν κατά λάθος μαζί τους τα οστά του γιου του, Ντιέγκο.

Την εποχή της ανακάλυψης της Αμερικής η Σεβίλλη ήταν από τις πιο ανεπτυγμένες πόλεις της Ευρώπης καθώς κατείχε το μονοπώλιο του εμπορίου με τη Νέα Ήπειρο. Χαρακτηριστικό είναι το παλιό σεβιλλιάνικο τραγούδι που αναπολεί αυτή την ένδοξη εποχή:

«Χορεύει το πλοίο στο ποτάμι.
Χορεύει καθώς έρχεται από Σανλούκαρ.
Ζήτω η Σεβίλλη και τα πλοία που σαλπάρουν για τις Αντίλλες.
Ζήτω η Τριάνα και τα πλοία που έρχονται από την Αβάνα».

Στη συνοικία Τριάνα, στην άλλη όχθη του Γουαδαλκιβίρ,  μπαίνει θαλασσινός αέρας από το παράθυρο του ταξί. Ακόμα και μία σύντομη βόλτα είναι αρκετή για να διακρίνεις ίχνη του παλιού μεγαλείου της πόλης. Τα βλέπεις στα μνημεία, στα κτίρια και στους ναούς. Ο οδηγός μου εξηγεί ότι ως τα μέσα του 19ου αιώνα, οπότε με εντολή της βασίλισσας Ισαβέλλας Β’ χτίστηκε η γέφυρα που πήρε το όνομα της, οι κάτοικοι της περιοχής χρησιμοποιούσαν βάρκες για να φθάσουν στην πόλη. Σήμερα η συνοικία είναι γεμάτη γραφικές ταβέρνες, όπου με τις λεπτές γεύσεις ευχαριστιέται ο ουρανίσκος και με το φλαμένκο τα μάτια και τα αυτιά.

Οάσεις δροσιάς και ηρεμίας είναι τα πολλά πάρκα της Σεβίλλης.  Για ξεκούραση αλλά και για έναν υπνάκο στο γρασίδι προσφέρεται το πάρκο της Μαρίας Λουϊζας, αφού πρώτα επισκεφθεί κανείς την επιβλητική Plaza de Espana.

Πάσχα σε ατμόσφαιρα πνευματικότητας

Καταλύσαμε στο ξενοδοχείο “Silken Al –Andalus Palace”,  www.hotels-silken.com τεσσάρων αστέρων.  Ο αέρας της πολυτέλειας με πινελιές εκκεντρικότητας και στυλ κρύβεται σε κάθε γωνιά του. Θα μπορούσε άνετα να είχε 5 αστέρια. Ο υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων  του ξενοδοχείου μας κάλεσε να πάμε στη Σεβίλλη μήνα Απρίλιο:

«Η πόλη γίνεται διπλά γοητευτική. Ελάτε και θα με θυμηθείτε. Η Μεγάλη Εβδομάδα των Καθολικών πουθενά αλλού δεν γιορτάζεται μέσα σε τέτοια ατμόσφαιρα πνευματικότητας. Η ζωή στην πόλη μας προσωρινά παραλύει και η Σεβίλλη υμνεί τη θρησκευτική της πίστη και την ομορφιά».

Τις ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας παρελαύνουν χιλιάδες πιστοί. Οι εορτασμοί αρχίζουν την Κυριακή των Βαίων με τελετή στο αίθριο των Πορτοκαλιών (El Patio de los Naranjos) και τελειώνουν το Μεγάλο Σάββατο. Οι δρόμοι ευωδιάζουν από άρωμα κεριού, λιβανιού και λεμονανθών και οι πιστοί βυθίζονται στην πνευματικότητα που αποπνέουν οι λιτανείες  και η περιφορά των εικόνων. Συχνά διαπερνούν τον αέρα οι σπαραχτικές κραυγές που συνοδεύουν τις “saetas” (τραγούδια φλαμένκο που θρηνούν τα Πάθη του Χριστού). Την καλύτερη περιφορά εικόνας οργανώνει η συνοικία της Μακαρένα, που είναι πολιούχος της Σεβίλλης.  Συμμετέχουν περίπου 70.000 «Ναζωραίοι» (Νazarenos) ντυμένοι με τη στολή της αδελφότητας (cofradias) στην οποία ανήκουν.

Η Σεβίλλη είναι γνωστή και για το περίφημο Πανηγύρι του Απριλίου (La Feria de Abril) που πραγματοποιείται την τρίτη εβδομάδα μετά την Κυριακή του Πάσχα.  Στο Μεσαίωνα η γιορτή είχε μορφή εμποροπανήγυρης. Από τον 19ο αιώνα το πανηγύρι οργανώνεται σε ειδικό χώρο, στο Campo de Feria και συγκεντρώνει κόσμο από όλη την Ισπανία. Στα πολύχρωμα περίπτερα οι Σεβιλλιάνοι ντυμένοι με παραδοσιακές στολές χορεύουν και τραγουδούν ως τα ξημερώματα.  Οι ευγενείς της πόλης ντυμένοι με υπέροχες ανδαλουσιανές στολές διασχίζουν έφιπποι τους δρόμους και στην αρένα Μαεστράνθα διεξάγονται ταυρομαχίες με τους καλύτερους ταυρομάχους της χώρας. Το άσχημο είναι ότι πολλές εκδηλώσεις είναι κλειστές για το κοινό και τις παρακολουθούν μόνο προσκεκλημένοι. Οι επισκέπτες μπορούν να δουν ορισμένα περίπτερα, όπως για παράδειγμα του Ναυτικού Ομίλου με εισιτήριο γύρω στα 30 ευρώ.

Την έχτισε ο Ηρακλής, την κατοίκησαν οι Έλληνες

Τα τελευταία χρόνια η οικονομία της Σεβίλλης, βασισμένη σε μεγάλες γαιοκτησίες χωρίς τις ανάλογες παραγωγικές επενδύσεις, πέρασε ιδιαίτερα έντονες κρίσεις, πράγμα που ανάγκασε ένα μεγάλο μέρος του αγροτικού κυρίως πληθυσμού να μεταναστεύσει. Για τη Σεβίλλη αλλά και ολόκληρη την περιοχή της Ανδαλουσίας η λύση στο πρόβλημα δόθηκε με τη διεθνή έκθεση Expo ’92. Οι εγκαταστάσεις της βρίσκονται στο νησί Cartuja (Καρτούχα), μια γλώσσα γης μεταξύ δύο διακλαδώσεων του ποταμού Γουαδαλκιβίρ. Εδώ γυρίστηκαν σκηνές από την επική ταινία «Ο Λώρενς της Αραβίας». Σήμερα ο επισκέπτης παίρνει μια ιδέα από τις ισπανικές αποικίες του 16ου αι.  Στο Isla Magica δοκιμάστε το εναέριο τρενάκι και το Iguazu, όπου μπορείτε να πραγματοποιήσετε κατάβαση σε καταρράκτη στη τεχνητή ζούγκλα της …Βραζιλίας.

Η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Σεβιλλιάνου Φελίππε Γκονζάλεθ έκανε μεγάλες επενδύσεις στην περιοχή (οκτώ καινούργιες γέφυρες του Σαντιάγκο Καλατράβα στην πόλη, υπερταχεία σιδηροδρομική γραμμή, μεγάλη αύξηση στη γεωργική παραγωγή, ανάπτυξη νέων βιομηχανιών και χιλιάδες νέες ξενοδοχειακές κλίνες) συντελώντας αποφασιστικά στην οικονομική της ανάκαμψη και μεταμορφώνοντάς την σε ένα υποδειγματικό μοντέλο πρωτεύουσας.

Η ιστορία της Σεβίλλης από τη θεμελίωσή της μέχρι το 13ο αι. συνοψίζεται μέσα σε πέντε στίχους, που ήταν χαραγμένοι στην πύλη Χέρεθ:  «Ο Ηρακλής με έχτισε, ο Ιούλιος Καίσαρας με περιτείχισε και μου έβαλε ψηλούς πύργους και ο άγιος βασιλιάς (ο Φερινάνδος ο Γ΄) με πήρε».

Είναι η αρχαία Ισπαλίς, των Ελλήνων

Στα χνάρια του ιδρυτή της Ηρακλή πάτησαν οι Καρχηδόνιοι, οι Ρωμαίοι, ύστερα οι Βάνδαλοι και οι Σουάβοι διαδοχικά.  Πρωτεύουσα ενός Βισιγοτθικού Βασιλείου το 461, κυριεύθηκε από τους Μαυριτανούς το 712.  Το 1147 άρχισε η επικυριαρχία των Αλμοχάδων, κατά την οποία ανεγέρθηκαν τα  περισσότερα από τα μαυριτανικά κτίρια που σώζονται σήμερα.

Στις 19 Νοεμβρίου του 1248 ο βασιλιάς Φερδινάνδος Γ’ μπήκε στη Σεβίλλη και εγκατέστησε χριστιανικό πληθυσμό. Στο τέλος του 13ου αι. έγινε πρωτεύουσα του Αλφόνσου του Συνετού. Η πιο λαμπρή εποχή της ήταν αυτή που ακολούθησε την ανακάλυψη της Αμερικής μέχρι το τέλος της βασιλείας του Φιλίππου Β’ . Ακολούθησε περίοδος παρακμής και αρχές του 19ου αι. επιδημία πανούκλας που εξολόθρευσε το ένα τρίτο του πληθυσμού. Το 1808 η Σεβίλλη ξεσηκώθηκε ενάντια στην επικυριαρχία της Γαλλίας, αλλά ο Σουλτ την κράτησε μέχρι το 1812.

Το 1834 και το 1843 η πόλη αναμίχθηκε στις πολιτικές αναταραχές της Ισπανίας. Το 1936 ο στρατηγός Κουέϊπο ντε Λάνο με ένα απίθανο τόλμημα εξουδετέρωσε τη διοίκηση της φρουράς και εξασφάλισε με ρεαλιστικό τρόπο τον έλεγχο της πόλης.

Πότε να πάτε

Κλιματολογικά η καλύτερη περίοδος είναι από τον Απρίλιο μέχρι και τα μέσα Οκτωβρίου. Από το Δεκέμβριο μέχρι τον Φεβρουάριο οι μέσες θερμοκρασίες κυμαίνονται γύρω στους 15 βαθμούς Κελσίου και από τον Οκτώβριο μέχρι το Μάρτιο οι βροχοπτώσεις είναι συγκρίσιμες με του Λονδίνου. Οι τιμές των ξενοδοχείων από Οκτώβριο μέχρι Μάρτιο πέφτουν σημαντικά, γι αυτό υπάρχει τουρισμός  όλο το χρόνο. Σε περίοδο αιχμής οι τιμές μέχρι και τριπλασιάζονται! Ευτυχώς οι επιλογές είναι άφθονες. Υπάρχουν κάμπινγκ, ξενώνες νεότητας, πανσιόν και πλήθος ξενοδοχείων για όλα τα βαλάντια.
Η Σεβίλλη βήμα προς βήμα

Η ξενάγηση συνήθως αρχίζει από τον Καθεδρικό ναό. Παλιά πίστευαν ότι ήταν ο τρίτος σε μέγεθος ναός στον κόσμο, μετά τον Άγ. Πέτρο στο Βατικανό και τον Άγ. Παύλο στο Λονδίνο. Πρόσφατη μέτρηση απέδειξε ότι με 11.520 τετραγωνικά μέτρα έκταση ο καθεδρικός της Σεβίλλης είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο. Ο κολοσσιαίος καθεδρικός  βρίσκεται εκεί όπου κάποτε δέσποζε ο κύριος μουσουλμανικός ναός Αλμοχάντ, ο μιναρές του οποίου, η Χιράλντα, είναι ακόμα πίσω του. Περιμένοντας να ανοίξει (επισκέψεις από 10.30 – 12.30 και από 4- 6.30  – κάθε Κυριακή είσοδος ελεύθερη) προτείνουμε να κάνετε  την επίσκεψη στην Αυλή των Πορτοκαλιών.

Η Μητρόπολη χτίστηκε από το 1420 σε γοτθικό στυλ, ύστερα σε αναγεννησιακό. Επειδή η Ιερά Σύνοδος της Σεβίλλης ήθελε «να μη μπορέσει να υπάρξει όμοιό του κανένα άλλο» κάλεσε τους πιο μεγάλους αρχιτέκτονες και τους πιο ονομαστούς γλύπτες της εποχής και το έργο τέλειωσε στις αρχές του 16ου αι. Η κεντρική είσοδος του ναού τραβάει την προσοχή όλων των επισκεπτών με την περίτεχνη πρόσοψη που στολίζεται με αγάλματα πολύ εκφραστικά. Όταν μπείτε μη ξεχνάτε να κοιτάτε ψηλά για να θαυμάσετε την υπέροχη γοτθική θολωτή στέγη. Στα καθεδρικά παρεκκλήσια θα μπουχτίσει το μάτι σας να βλέπει γλυπτά, υαλογραφίες (βιτρό) και τοιχογραφίες με ζωγραφική. Στα βόρεια βρίσκεται το παρεκκλήσι του Αγίου Αντωνίου της Πάδουα με την πελώρια ελαιογραφία του Μουρίλλο, του 1666. Ο γονατιστός Άγιος είχε κλαπεί το 1874, αλλά βρέθηκε στη Νέα Υόρκη και ξαναμπήκε στη θέση του.

Ένας από τους κυριότερους πόλους έλξης είναι ο τάφος του Χριστόφορου Κολόμβου. Σίγουρα όμως υπάρχουν κι άλλα αξιοθέατα στον καθεδρικό ναό. Το Capilla Mayor είναι το μεγαλύτερο σκαλιστό επιχρυσωμένο και πολύχρωμο ξύλινο έργο στον κόσμο που θα σας αφήσει άφωνους με τις περισσότερες από χίλιες σκαλιστές βιβλικές μορφές. Το ξεκίνησε το 1482 ο  Φλαμανδός γλύπτης Πήτερ Ντάνλαρτ και το ολοκλήρωσαν διάφοροι άλλοι γλύπτες.  Στο Sacristia de los Calices βρίσκεται ο περίφημος πίνακας του Γκόγια με τους μάρτυρες της Σεβίλλης και το αριστούργημα του γλύπτη Μαρτίνεθ Μοντάνες. Στο Sacristia Mayor υπάρχουν τα κλειδιά της πόλης που παραδόθηκαν στον κατακτητή Φερδινάνδο Γ’ το 1248.

Μπροστά στην Πουέρτα του Λαγκάρτο υπάρχει ημικυκλική καμάρα, απομεινάρι τζαμιού, μπροστά στην οποία είναι κρεμασμένος ένας ξύλινος κροκόδειλος προσφορά ενός Σουλτάνου της Αιγύπτου .  Η Αυλή των Πορτοκαλιών ήταν κι αυτή μέρος του μεγάλου τζαμιού. Φυτεμένη με περισσότερα από 60 δέντρα, το αίθριο αυτό ήταν η αυλή που οι Μουσουλμάνοι πλύνονταν πριν μπουν στο τζαμί. Η Κολομπίνα Βιβλιοθήκη ιδρύθηκε το 1551 από κληροδότημα που έκανε ο Φερνάντο Κολόμβος. Περιέχει πολλές σημειώσεις του Χριστόφορου Κολόμβου, προγενέστερες και μεταγενέστερες από την ανακάλυψη του Νέου Κόσμου.

Ο πελώριος πύργος στη Χιράλντα κατασκευάστηκε από τούβλα μεταξύ 1184 και 1198, πάνω σε ρωμαϊκά ερείπια. Είναι παγκόσμια γνωστός και έχει δίδυμα αδέλφια του δυο πύργους Μαροκινούς (τον πύργο Χασάν στο Ραμπάτ και την Κουτουμπία στο Μαρακές). Χαρακτηριστικό είναι ότι αλλάζει χρώμα ανάλογα με το φως. Σε ύψος 97,52 μ. υψώνεται το Άγαλμα της Πίστης El Giraldillo από μπρούντζο (έργο του Μπαρτολομέο Μορέλ- 1654), που περιστρέφεται γύρω στον εαυτό του με την παραμικρή πνοή του ανέμου.

Απέναντι από την Plazza del Triunfo και νότια του καθεδρικού ναού βρίσκεται το Αλκαζάρ (Alcazar), ένα φρούριο των Μαυριτανών που χτίστηκε το 712 και έγινε βασιλική κατοικία το 1248. (Είσοδος 15 ευρώ, υπερήλικες και κάτω των 16 ετών πληρώνουν 5 ευρώ). Πρόκειται για την τελειότερη έκφραση της ζωντάνιας των αισθητικών Αραβοανδαλουσιανών παραδόσεων.  Το παλάτι ( χτίστηκε το 1364) αποτελεί το πιο εντυπωσιακό μέρος του Αλκαζάρ και θεωρείται το τέλειο δείγμα της αρχιτεκτονικής που λέγεται μουντεχαρική.

Ο πιο εντυπωσιακός μονάρχης ήταν ο Πέδρο ο Α’, που έχει μείνει στην ιστορία ως ο «Βίαιος» (El Cruel) ή ο «Δίκαιος» (El Justiciero), ανάλογα με την πλευρά που το έβλεπε κανείς! Ο Πέδρο ο Α’ ήταν που ανάμεσα στα 1364-6 δημιούργησε το πετράδι του στέμματος του Alcázar, το επιβλητικό Mudejar Palacio του Δον Πέδρο. Στην αίθουσα των ναυάρχων οι τοίχοι είναι στολισμένοι με ταπισερί (17ος και 18ος αι.) κι εδώ προετοιμάστηκαν μερικά από τα ξακουστά ταξίδια της ανακάλυψης του Νέου Κόσμου, ιδιαίτερα το ταξίδι του Μαγγελάνου για το γύρο του κόσμου.

Η ωραιότερη αίθουσα του Αλκαζάρ είναι  η αίθουσα των πρεσβευτών (Σαλόν ντε Εμπαχαντόρες) με εντυπωσιακό τρούλο και σειρά από πορτραίτα των βασιλιάδων. Η Αυλή με τις Κούκλες (Patio de las Munecas) είναι η καρδιά των διαμερισμάτων του παλατιού με πολύ εκλεπτυσμένη διακόσμηση. Στον 1ο όροφο τα βασιλικά διαμερίσματα θα σας μεταφέρουν στην εποχή της Ισαβέλλας και του Αλφόνσου.

Κάθε βασιλιάς που σέβεται τον εαυτό του εκτός από τα δωμάτια φροντίζει και τους κήπους του. Αν θέλετε να χαλαρώσετε αφιερώσετε λίγο χρόνο στους ολάνθιστους παραδεισένιους κήπους του Αλκαζάρ. Οι κήποι των Χορών, το τεχνητό σπήλαιο με τα κοχύλια και η συλλογή με  τις άμαξες δεν πρόκειται να σας αφήσουν αδιάφορους. Σε μία μεγάλη δεξαμενή με αψίδες από μωσαϊκό η μπρούντζινη βρύση  έχει πάνω της έναν Ερμή, κατασκευασμένο από τον Ντιέγκο ντε Πεσκέρα.

Ακολουθώντας την Αβεντίναν Κείπο ντε Λιάνο φθάνουμε στην πλάθα ντε λα Φαλάνχε η του Σαν Φρανθίσκο. Το Αγιουταμέντο με πλούσιο διάκοσμο και πίνακες,  χτίσθηκε το 1527 και απέναντι του βρίσκεται η Αουντιέθα (Βουλευτήριο) του 16ου αιώνα. Έπειτα πηγαίνουμε στη Κάλλε ντε λας Σιέρπες και σταματάμε στο νούμερο 25. Ένα καζίνο είναι εγκατεστημένο στην τοποθεσία μιας φυλακής, όπου κρατούμενος ο Θερβάντες έπλασε την προσωπικότητα του αλλοπαρμένου του ήρωα Δον Κιχώτη. Προχωρώντας προς το Πανεπιστήμιο αφήνουμε δεξιά μας την Κάλλε ντε λα Κούνα και στον αριθμό 18 επισκεπτόμαστε το παλάτι της Κοντέσας ντε Λεμπρίχα, ένα ωραίο σεβιλλιάνικο σπίτι με μια σκάλα στολισμένη με αθουλέχος και εντυπωσιακή οροφή.

Η πιο φημισμένη και γραφική συνοικία της πόλης είναι η Σάντα Κρουθ. Η μεσαιωνική εβραϊκή γειτονιά έχει σπίτια ασβεστωμένα, όλα με γρίλιες από σφυρηλατημένο σίδερο και   γλάστρες με λουλούδια. Αν μπείτε από το πάτιο ντε λας Μπαντέρας θα φθάσετε (αν δε χαθείτε στα περίπλοκα και δαιδαλώδη δρομάκια) στο Ασίλο ντε Βενεράμπλες Σαθερντόνες, όπου υπάρχει το μουσείο της Μεγ. Εβδομάδας που στεγάζει θησαυρούς των Συντεχνιών της Σεβίλλης.

Η συνοικία της Μακαρένα είναι η αγαπημένη των ντόπιων γιατί εκεί υπάρχει το άγαλμα της Παναγίας, που είναι η προστάτιδα της πόλης. Στην εκκλησία ανήκει ένα μουσείο με πλούσια στολίδια του αγάλματος και κοστούμια ονομαστών τορέρος (ανάμεσά τους του Σάντσεθ Μεχίας, φίλου του Φεντέρικο Γκαρθία Λόρκα, που έγραψε στα απομνημονεύματά του «Το θρήνο για τον Ιγνάτιο Σάντσεθ Μεχίας» και τον μελοποίησε ο Μαουρίθιο Οχάνα).

Κοντά στην Πουέρτα ντε λα Μακαρένα σώζεται ένα κομμάτι από αλμοχαδικό τείχος (12ου αι.) που έχει πύργους και εκτείνεται σε 400 μέτρα. Η Plaza de toros de la real Maestranza  προσφέρει  τη μοναδική ευκαιρία της ζωής σας να βιώσετε ταυρομαχία του υψηλότερου επιπέδου. Η αρένα της Σεβίλλης είναι από τις καλύτερες, παλαιότερες και κομψότερες στην Ισπανία (το χτίσιμό της ξεκίνησε 1758).  Στην Plaza de Toros de Real Maestranza, 300 μέτρα δυτικά του καθεδρικού, πρωτοξεκίνησαν οι ταυρομαχίες με τον ταυρομάχο να είναι πεζός (έως τότε ήταν έφιπποι). Η είσοδος στοιχίζει 3 ευρώ και περιλαμβάνει  επίσκεψη στο Μουσείο και το νοσοκομείο των ταυρομάχων. Η ξενάγηση γίνεται στα Αγγλικά και Ισπανικά κάθε 20 λεπτά.

Το απόγευμα μπορείτε να κάνετε έναν περίπατο στο Πάρκο της Μαρίας Λουίζας και σίγουρα θα χαλαρώσετε. Σχεδιάστηκε από το Γάλλο αρχιτέκτονα Φορεστιέ τον 19ο αι. Ανάμεσα στα 3.500 καταπράσινα δέντρα,  τα ευωδιαστά λουλούδια, τις βρύσες, τα αγάλματα, τα παγκάκια και παρτέρια δεσπόζει η πλάθα ντε Εσπάνια με το πελώριο ημικυκλικό κτίριο της, που χτίσθηκε με τούβλα και κεραμίδια για τη μεγάλη Λατινοαμερικανική Έκθεση του 1929.

Στο πάρκο βρίσκεται το Αρχαιολογικό επαρχιακό Μουσείο με πλούτο έργων γλυπτών και μωσαϊκών. Το περισσότερο ενδιαφέρον έχει ο Θησαυρός του Καραμπόλο με 21 εκθέματα από καθαρό χρυσό: πόρπες του στήθους, βραχιόλια, πλάκες και περιδέραια. Ανακαλύφθηκαν το 1958 και κάποιοι συγγραφείς επιμένουν ότι πρόκειται για τέχνη από τη Μικρά Ασία και την Κύπρο. Για τους έλληνες υπάρχουν κι άλλα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον: Ένα μπρούτζινο αγαλματάκι της Αστάρτης (8ου αι. π.Χ.) και του Άρη (4ος αι. π.Χ.), ένα δάπεδο από μωσαϊκό που παριστάνει το Θρίαμβο του Βάκχου (3ου αι. μ.Χ.), το ακέφαλο άγαλμα του Ερμή, ένα αντίγραφο πρωτοτύπου του 4ου αι. του Κηφισοδότου η του Λεοχάρη και της Αφροδίτης.

Μία άλλη δημοφιλής συνοικία της πόλης είναι η Τριάνα, όπου κατοικεί μια παροικία τσιγγάνων. Θεωρείται και η γειτονιά του φλαμένκο. Προχωρώντας προς τη γέφυρα του Σαν Τέλμο, δίπλα στον ποταμό, υπήρχε το Πουέρτο ντε λας Μούλας. Είναι το μέρος από όπου ξεκίνησε ο Μαγγελάνος,  το 1519, το πρώτο του ταξίδι για το γύρο του κόσμου. Εδώ στην όχθη του Γκουαδαλβιγκίρ ορθώνεται και ο Χρυσός Πύργος, (καλυπτόταν από χρυσά πλακίδια) που χτίσθηκε από τους Μαυριτανούς το 1220 για να ενισχυθούν από το μέρος του ποταμού οι άμυνες του Αλκαζάρ. Ο πυργίσκος της κορυφής χρονολογείται από τον 18ο αι. Σήμερα εδώ βρίσκεται το Ναυτικό Μουσείο (Είσοδος 1 ευρώ, ελεύθερη κάθε Τρίτη).

Το Αρχείο των Ινδιών στεγάζεται σε κτίριο του 16ου αι. και παλιά λειτουργούσε ως Χρηματιστήριο της Σεβίλλης για τις εμπορικές συναλλαγές με την Αμερική και τις Δυτικές Ινδίες. Εδώ θα δείτε συναρπαστικούς χάρτες και έγγραφα του Κολόμβου, του Θερβάντες και των κατακτητών Κορτές και Πιζάρο. Με 8 χλμ. ράφια και 80 εκατομμύρια σελίδες με έγγραφα, από το 1492 μέχρι και το τέλος της αυτοκρατορίας τον 19ο αιώνα, το Αρχείο των Ινδιών υπήρξε από το 1785 το κύριο αρχείο της Αμερικανικής αυτοκρατορίας.

Απίστευτο, αλλά δεν τελειώσαμε με τα μουσεία. Το Μουσείο Καλών Τεχνών, από το 1835 στο παλιό μοναστήρι της Μερθέντ, φιλοξενεί συλλογές ζωγραφικής και γλυπτών από το 13ο αι. μεταξύ των οποίων Ελ Γκρέκο (με το πορτραίτο του γιου του Χόρχε Μανουέλ), Βελάσκεθ, Μιράντα και Πιέτρο Τοριτζάνι με ένα μεγάλο γλυπτό, τον Άγιο Ιερώνυμο, από τερακότα. Στο Museo de Bellas Artes, η είσοδος είναι ελεύθερη για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(Ο Τοριζάνι υπήρξε μαθητής του Μιχαήλ Άγγελου με τον οποίο μάλωσε και του έσπασε τη μύτη με τη γροθιά του. Αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει την πόλη που γεννήθηκε, τη Φλωρεντία, πήγε στη Ρώμη, μετά εργάσθηκε στην Αγγλία και κατέληξε στην Ισπανία. Στη Σεβίλλη πέθανε στη φυλακή γιατί έσπασε ένα άγαλμα της Παρθένου, για το οποίο δεν δεχόταν να του πληρώσουν την τιμή που ζητούσε). Στο Museo de Bellas Artes, η είσοδος είναι ελεύθερη για τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Νότια του κέντρου υπάρχει το παλιό καπνεργοστάσιο της Σεβίλλης, όπου εργαζόταν και η Κάρμεν, πασίγνωστη ηρωίδα του Μπιζέ. Από εδώ ξεκίνησε ο έρωτας της  και ο θάνατος.  Το εργοστάσιο καπνού είχε δικές του φυλακές, στάβλους για 400 μουλάρια, 24 αυλές και παιδικό σταθμό (τον 18ο αι.).

Αφήσαμε για το τέλος το θεσπέσιο σπίτι του Πιλάτου. Η Κάσα ντε Πιλάτος είναι ένα μεγαλόπρεπο παλάτι που πιστεύει ο λαός ότι πρόκειται για ανακατασκευή  του σπιτιού του Πόντιου Πιλάτου στην Ιερουσαλήμ.  Είσοδος για ολόκληρο το σπίτι 8 ευρώ, για το ισόγειο 5 ευρώ.

Αν θέλετε να γνωρίσετε καλύτερα τη Σεβίλλη κι έχετε χρόνο για μια κοντινή εκδρομή να πάτε στο Σαντιπόθε (11 χιλιόμ.) και στην Ιτάλικα (13 χιλιόμ.). Την Ιτάλικα το 206 π.Χ.  ίδρυσε ο Σκιπίωνας ο Αφρικανός. Προσέξτε κοντά στην Πύλη ένα σπίτι με μωσαϊκό που παριστάνει τον κρητικό λαβύρινθο κι ένα άλλο με πάτωμα με μωσαϊκό που παριστάνει τον Ηρακλή, τους Πυγμαίους και τους Γερανούς. Σε πρώτο πλάνο υπάρχει μωσαϊκό με ένα κεφάλι Γοργόνας.

Πως θα πάτε

Αεροπορικώς μέσω Μαδρίτης (μία πτήση την ημέρα με την Iberia) η σιδηροδρομικώς με την υπερταχεία. Το γραφείο της Iberia στη Σεβίλλη: Edificio Cecofar, Avenida de la Buhaira, τηλ. 95 498 82 08. Από αεροδρόμιο Aeropurto San Pamplo, τηλ. 95 444 90 00, απόσταση 7 χλμ από την πόλη, ξεκινούν εγχώριες και διεθνείς πτήσεις.  Ο σιδηροδρομικός σταθμός (τηλ. 95 454 02 02) απέχει 1,5 χλμ.  από το κέντρο της Σεβίλλης.

Που θα μείνετε

Resitur – 3 Stars – Salado 4. Vincent van Gogh – 2 Stars- Miguel de Maρara 4. Silken Al-Andalus – 4 Stars- Avenida La Palmera. Montecarmelo – 3 Stars- Virgen De La Victoria, 7. Montetriana – 3 Stars – Clara De Jesus Montero, 24. Sevilla Center – 4 Stars – Avenida de la Buhaira 18-20. Regina – 3 Stars- San Vicente, 97.  AC Ciudad de Sevilla – 4 Stars – Avenida Manuel Siurot 25. Catalonia Giralda – 4 Stars – Sierra Nevada, 3. Catalonia Emperador Trajano – 4 Stars – Jose Laguillo, 8. Hesperia Sevilla – 4 Stars- Avenida Eduardo Dato, 49. San Gil – 4 Stars – Parras, 28.  NH Plaza De Armas – 3 Stars – Marques de Paradas.  NH Viapol – 4 Stars – Balbino Marron.  Casas de la Juderia – 4 Stars- Callejon De Dos Hermanas 7.  Melia Colon – 5 Stars -Canalejas, 1.  NH Viapol – 4 Stars – Balbino Marron.

Επίσημες αργίες

— 1 Ιανουαρίου, 4 Απριλίου, 1 Μαϊου, 15 Αυγούστου, 12 Οκτωβρίου (εθνική γιορτή), 1 Νοεμβρίου (θρησκευτική γιορτή),  6, 8 (εορτή της Αμώμου Συλλήψεως) και 25 Δεκεμβρίου.

— Το ελληνικό προξενείο βρίσκεται στην οδό  Carretera de Carmona, 30. Τηλέφ. 95 441 90 00 Sevilla

— Το Γραφείο Τουρισμού στην Avenida de la Constitucion 21, τηλ. 95 422 14 04 και το Ταχυδρομείο απέναντι από τον καθεδρικό ναό.

Διευθύνσεις στο Διαδίκτυο

http://www.andalucia.com/cities/sevilla.htm

http://www.donquijote.org/english/city.sevilla.asp

http://www.spanishcourses.info/cities/45_sevilla_EN.asp

Εκδηλώσεις

Τα σημαντικότερα φεστιβάλ και εκδηλώσεις είναι τα εξής:

Αρχαίο φεστιβάλ μουσικής, το Μάρτιο. Τον ίδιο μήνα Φεστιβάλ της νέας ισπανικής μουσικής, που οργανώνεται από το πανεπιστήμιο στο δωμάτιο συνελεύσεων του πολυτεχνικού σχολείου. Διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου, το Μάιο, στο θέατρο του Lα Maestranza. Φεστιβάλ άνοιξης, τον Ιούνιο, που οργανώνεται από τους musicales Juventudes (νέοι μουσικοί) στην αίθουσα συνελεύσεων Real Maestranza de Caballerνa με συναυλίες και  εκθέσεις.  Φεστιβάλ χορού Itαlica, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο στο θέατρο του Lα Maestranza.  Υπαίθριο φεστιβάλ όπερας το Σεπτέμβριο στην αίθουσα συνεδριάσεων του Lα Cartuja. Φεστιβάλ τζαζ, το Φεβρουάριο και το Μάρτιο, στο θέατρο του Lα Maestranza. Τέλος το θέατρο  Lα Maestranza παρουσιάζει συναυλίες της συμφωνικής ορχήστρας της Σεβίλλης σχεδόν κάθε Πέμπτη και Παρασκευή.

Θέατρα

Teatro de Lα Maestranza. Teatro Lope de Vega. Teatro Kεντρικό. Teatro δημοτικό Alameda (Tο Μάιο, διοργανώνει φεστιβάλ μαριονέτας  και θεατρικές σειρές για τα παιδιά). Teatro Αυτοκρατορικό (Παρουσιάζει ισπανούς συγγραφείς και  ισπανικό τραγούδι).

Πολλά τα θέατρα, οι συναυλίες και τα φεστιβάλ μουσικής, αλλά αν δεν παρακολουθήσετε μια παράσταση φλαμένκο είναι σαν να μη πήγατε στη Σεβίλλη. Για τους λάτρεις του αυθεντικού φλαμένκο προτείνουμε το Los Galos και το El Piato Sevilliano. Η τιμή μιας παράστασης είναι 29 ευρώ.

Επίσης οι φίλοι των σπορ έχουν πολλές επιλογές στη Σεβίλλη: Υπάρχουν χώροι για  μπάσκετ, χάντ μπωλ, πιγκ πογκ, μπέϊζ μπωλ και χόκεϊ επί χόρτου.

Φεστιβάλ των Μεζέδων

Οι Σεβιλλιάνοι αγαπούν τις λεπτές γεύσεις, αλλά έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στα tapas (μεζέδες) και τα chatos (κρασί που σερβίρεται σε χαμηλά ποτήρια). Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 4.000 τάπας-μπαρ και ταβέρνες. Για τους ντόπιους η κατανάλωση τάπας είναι τρόπος ζωής. Στα τάπας  συναντούν τους φίλους, κάνουν γνωριμίες, λένε ανέκδοτα, φλερτάρουν. Δεν περιορίζονται σε ένα στέκι, όπως εμείς. Η παράδοση θέλει τουλάχιστον έξι διαφορετικούς μεζέδες και μάλιστα σε διαφορετικά μαγαζιά.

Συνήθως οι μεζέδες είναι ψάρια τηγανητά, εξαιρετικές πράσινες ελιές, φιλετάκια κρέατος, «soldaditos de Pavia» (στρατιωτάκια της Παβίας) που είναι φέτες βακαλάου τηγανισμένες με αλεύρι, κροκέτες και ουρά ταύρου. Από τα γνωστότερα πιάτα της σεβιλλιάνικης κουζίνας είναι το gazpacho – γασπάτσο (κρύα σούπα με ωμά λαχανικά), , Salmorejo με χοιρινό κρέας, το ανδαλουσιανό βραστό cocido andaluz, αυγά φλαμένκο, νεφρά Sauti  με σέρρι .

Οι συνταγές είναι αναρίθμητες. Αν βρεθείτε στη Σεβίλλη Φεβρουάριο είστε τυχεροί διότι θα έχετε την ευκαιρία να παρευρεθείτε στη Feria de la Tapa, ένα φεστιβάλ μεζέδων, όπου δεκάδες επαγγελματίες σεφ μαγειρεύουν για να κεράσουν όλη την πόλη που γιορτάζει.

Δοκιμάστε καρπάτσιο γαρίδας και πέρδικα μαγειρεμένα σε στυλ «Αλαβαρδέρο» στην  “Taberna del Alabardero” (Zaragoza 20).

Άλλες διευθύνσεις για καλό φαγητό στη φλογερή αρχόντισσα της Ανδαλουσίας:

Al – Mutamid Alfonso XI, 1. Seville Tel.: +34 954925504 – +34 954925539 Fax: +34 954922502  www.grupomodesto.com/Al-Mutamid

Casa Román Venerables square, 1 – Seville. Tel. +34 954228483.

Don José Avda. Doctor Pedro de Castro, S/N – Seville. Tel. +34 954414402

El 3 de Oro Santa María la Blanca, 34 – Seville. Tel. +34 954422759 Web : http://www.el3deoro.com

El Burladero Canalejas, 1 – Seville. Tel. +34 954222900

El Giraldillo Pz. V. de los Reyes, 2 – Seville. Tel. +34 954214525

La Alquería Virgen de las Nieves, S/N Seville. Tel. +34 955703344 La Dorada Avda. Ramσn y Cajal, S/N Seville. Tel. +34 954921066

La Raza Avda. Isabel la Catolíca, S/N – Seville. Tel. +34 954233830 La Sopa Boba Bailén square, 34 – Seville. Tel. +34 954564884

Mesón Don Raimundo Argote de Molina, 26 – Seville. Tel. +34 954226226

Mudestro, Puerto de la came. Ανδαλουσιανή κουζίνα, θαλασσινά, καλή ποιότητα και ανάλογες τιμές.

Για τάπας κάνετε ένα πέρασμα από το  μπαρ “La Flor de Toranzo”  (και δοκιμάστε τυριά, ζαμπόν και μπακαλιάρο), από το Sol y Sompra (πλούσιες μερίδες), το Casa Ovidio (φθηνές τιμές), το Casa Cuesta και τα bar Giralda, Quitapesares. Στο εστιατόριο El Riconcillo (Gerona 40) θα γλύφετε τα δάχτυλά σας αν φάτε παστό μπακαλιάρο ξαρμυρισμένο και κομμένο σε φέτες τηγανισμένο με σαφράν, μπίρα και ψιλοκομμένο μαϊντανό. Στο Casa Cuesta (Callao 3, Triana) να παραγγείλετε οπωσδήποτε πατατοσαλάτα περιχυμένη με λαδόξυδο, αλάτι, λιωμένο σκόρδο και γαρνιρισμένη με γαρίδες.

Αν σας αρέσουν τα γλυκά  δοκιμάστε τα Yemas de San Leandro (κρόκοι αυγού του Σαν Λέανδρο), τα Cortabillos de Santa Ines (τα τσουρέκια της Σάντα Ινές), τις τάρτες με λάδι, τα γλυκά με γέμιση μηλίτη.  Η κοντινή πόλη Castilleja είναι διάσημη για τα επιδορπία της  όπως:  θίχουλα, tortes, το κέικ σφουγγαριών και τα σπιτικά γλυκά fritters, Pestiρos και Gaρotes ψωμιού.

Τι να ψωνίσετε

Το εμπορικό κέντρο της πόλης βρίσκεται στην οδό Sierpes. Στολές φλαμένκο, καστανιέτες, ειδικά παπούτσια χορού, μεταξωτές εσάρπες,  ανδαλουσιανές βεντάλιες, κεραμικά και πλακίδια μπορείτε να αγοράσετε στη συνοικία Σάντα Κρουθ, στην οδό Mateos Gago και στην οδό Placentines καθώς και στους δρόμους γύρω από τον καθεδρικό ναό. Το πολυκατάστημα El Corte Ingles έχει τέσσερα ξεχωριστά κτίρια με μεγάλη ποικιλία προϊόντων. Τέλος η μεγάλη αγορά mercadillo κάθε Πέμπτη και Κυριακή έχει ενδιαφέρον.

Σεβίλλη χωρίς φλαμένκο είναι αδιανόητο. Σημειώστε μερικά ονόματα που οργανώνουν βραδιές τις περισσότερες φορές δωρεάν:
La Carboneria, El Tamboril, El Mundo, La Sonanta, El Tejar, Los Gallos. Στο La Palacio Andaluz (Avenida María Auxiliadora, 18-B)και στο El Patio Sevilliano (Paseo C. Colon, 11-A). Η παράσταση (90 λεπτά) χρεώνεται 29 ευρώ και προσφέρεται ένα ποτό.

Επιδιώξετε να χαθείτε στα δαιδαλώδη δρομάκια της Σάντα Κρουθ. Θα ζήσετε μια ξεχωριστή εμπειρία. Η ποίηση και ο έρωτας, η παράδοση και ο μύθος, η χάρη και η ζωντάνια μπορούν να ξεπροβάλλουν ξαφνικά από κάποια γωνιά: από το Δρομάκι του Νερού (El Callejon del Agua),τον Δρόμο της Πιπεριάς (La Calle de la Pimienta),  την πλατεία της Δόνια Ελβίρα (La Plaza de Dona Elvira), την πλατεία του Σιδερένιου Σταυρού (La Plaza de la Cruz de la Cerrajeria).

Εκπλήξεις η Σεβίλλη επιφυλάσσει και στα αυτιά σας. Διόλου απίθανο να συναντήσετε κάποιον τσιγγάνο να τραγουδά φλαμένκο κρατώντας το ρυθμό με την κιθάρα του. Ένας από τους θρύλους που ζωντανεύουν στη συνοικία είναι η ιστορία της εβραίας Σουσόνα που ο έρωτάς της για κάποιον χριστιανό την έκανε να αρνηθεί την πίστη της. Όταν ο νεαρός την εγκατέλειψε ζήτησε στη διαθήκη της να κρεμάσουν, μετά το θάνατό της, το κεφάλι της στην πόρτα του σπιτιού της. Η Σουσόνα προσπάθησε με τον τρόπο αυτό να εξιλεωθεί. Λέγεται ότι το κρανίο της βρισκόταν κρεμασμένο έξω από το σπίτι της ως τον 18ο αιώνα.

Σεβίλλη! Σύμβολο έρωτα, αλλά και ένα από τα διεθνώς διάσημα σύμβολα του ισπανικού πολιτισμού. Αναγνωρισμένη από την Ουνέσκο ως τόπος που ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της ανθρωπότητας. Ο  Γουαδαλκιβίρ θεωρείται ποταμός του έρωτα. Και η Σεβίλλη, που τη διασχίζει, πόλη των ερωτικών παιγνιδιών του Δον Ζουάν και της φλογερής μοίρας της Κάρμεν.

Το άρθρο είναι του συνεργάτη μας: Χρήστος Μυστιλιάδης Ταξίδια Εν Λευκώ