Στιχοθετηση ποιητικης εξαρσης
Αιθριες με Χειμαιρες
Ο ουρανος στην πιο γαλαζια νοτα
αισθησιακου μονοχρωμου ρεσιταλ.
Κι ο ηλιος ανυποτακτος πορεια
με μονοκονδηλια να γραφει στα μηλα δαχτυλων,
αλαφροπερπατωντας στο υγρο χαλικοστρωμα.
Μεσα απ’ τις ανθισμενες μυγδαλιες
ξεπηδα η γιορτη της μερας.
Πανι κυματιζει μεσοπελαγα
στ’ ανεμου τ’ απαγγιο στρατι.
Ονειρα υδροφτερα σ’ απογειωση.
Λογια χρυσοφυλλα
φυλλορροουν στην καμπυλη του κυματος.
Κι η αναμονη μες την αγκαλη του δειλινου
τον ηλιο ξελογιασε στ’ απειρο.
Στη θητεια του Γεναρη
προστεθηκαν ρικια δασοπυκνα
με αλαφροστολιστες λαδανιες
απο ροζ κι ασπρο της μερας φωτοπαιγνιο.
Κατασταλαγμα ψυχης οι σκεψεις
μετα απο προσφατη νεροποντη.
Ο ηλιος χρυσοπυρωνει τα αιθερια δωματα να τα κατοικησει.
Η δροσοσταλαχτη του Ηλιου Αυγουλα
αποπλανει τον υπνο μου.
Μια φουχτα ιωδιουχα ια στου κηπου την ακρη
ευωδιαζουν στην πασαρελα για τη
νεα collection της ανοιξης
με σκοπο να τιναξουν το σπορο
απ’ το ληθαργο της σιωπης.
Αναμφιβολη γοητεια ταξιδευει
σε νυχτιες μισοφεγγαρες,
αναζητωντας τον ισκιο της να πατησει.
Βικη Κωσταινα
Ζυριχη
