Στη σκιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου η Ελλάδα

Το ζήτημα της οικονομικής ενίσχυσης της Ελλάδας παραπέμπεται στην προσεχή ευρωπαϊκή σύνοδο Κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων. Οι υπουργοί του Eurogroup περιορίστηκαν σε ένα πλαίσιο τεχνικών θεμάτων της βοήθειας, απέκλεισαν κάθε πιθανότητα εγγύησης στα δάνεια και επιβεβαίωσαν ότι η απόφαση θα είναι απολύτως συμβατή με τη Συνθήκη της Λισσαβόνας και τις τοπικές νομοθεσίες των κρατών μελών. Η διστακτικότητα που παρατηρείται στις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην παροχή αλληλεγγύης σε ένα κράτος μέλος της ευρωζώνης επαναφέρει το πιθανό σενάριο η Ελλάδα να επιλέξει άλλους δρόμους δανεισμού, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Τι σημαίνει όμως ΔΝΤ και ποιες είναι οι επιπτώσεις ενός δανεισμού από αυτό;

Με τι ισοδυναμεί η προσφυγή στο ΔΝΤ

Από την αρχή της κρίσης το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χορήγησε δάνεια σε 20 χώρες οι οποίες αντιμετώπιζαν μικρά η μεγάλα δημοσιονομικά προβλήματα. Για τα χρήματα που δάνεισε επέβαλε επώδυνα μέτρα ως αντιστάθμισμα

Η Ουγγαρία που πρώτη εν μέσω κρίσης πήρε δάνειο 12,5 δισ ευρώ υποχρεώθηκε να απολύσει δημόσιους υπαλλήλους και να κάνει περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Η Ισλανδία που πήρε δάνειο μόλις 2,1 δισ ευρώ μειώνοντας μισθούς και συντάξεις, αύξησε τους φόρους και έκανε περικοπές δημοσίων δαπανών.

Η Ρουμανία έλαβε δάνειο 13 δισ ευρώ αλλά απέλυσε 137 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους προχώρησε σε περικοπές μισθών και επιδομάτων, σε αύξηση των φόρων και μείωση των κοινωνικών δαπανών.

Η Λετονία που πήρε 1,7 δισ ευρώ αύξησε το ΦΠΑ από το 5% στο 21% και μείωσε τους μισθούς κατά 20% ενώ η Τουρκία που έλαβε και το μεγαλύτερο δάνειο των 20,4 δισ ευρώ μείωσε τους μισθούς κατά 20% και αύξησε κατακόρυφα τα επιτόκια.

Σύμφωνα με τους περισσότερους αναλυτές όταν μια χώρα αποφασίζει να χτυπήσει την πόρτα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ταυτόχρονα αποφασίζει να λάβει σκληρά μέτρα χωρίς επιστροφή.

Το αντιστάθμισμα αυτού αφενός το εγγυημένο δάνειο και αφετέρου όπως στην περίπτωση της Ουγγαρίας η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών.

Η ευρωζώνη σε κρίση

Η ευρωζώνη για πρώτη φορά αφότου ιδρύθηκε, το 1999, είναι αντιμέτωπη με μία πολύ μεγάλη αναταραχή και ταυτόχρονα με την προετοιμασία “σχεδίου διάσωσης” κράτους μέλους της, σε δημοσιονομική κρίση, ενώ επίσης αντιμετωπίζει, πλέον, το περίγραμμα μιας “οικονομικής διακυβέρνησης” της, όπως και μία “γερμανο-γαλλική” δυσκολία ιεράρχησης των προτεραιοτήτων της.

Oι μεγάλες γραμμές μιας οικονομικής βοήθειας, εάν την χρειαστεί η Ελλάδα, (με διμερή δάνεια από κράτη της ευρωζώνης) που συμφωνήθηκαν στο Eurgroup, είναι κάτι που δεν έχει το προηγούμενό του στα 11 χρόνια ζωής της ευρωζώνης.

Εως σήμερα, παρόμοιας μορφής βοήθεια αποτελούσε ένα “ταμπού”. Ομως, σύμφωνα με τον οικονομολόγο καθηγητή Πολ ντε Γκράουβε, του βελγικού πανεπιστημίου του Λουβέν, που θεωρεί προσβλητικό το να αποβληθεί από την ευρωζώνη ένα κράτος, “είναι σημαντικό μέσα στα όρια της ευρωζώνης να επιδεικνύεται μία αλληλεγγύη” εν τοις πράγμασι.

Πάντως, εξ αφορμής της ελληνικής κρίσης, πολλαπλασιάστηκαν οι δημόσιες ιδέες για τη διαχείριση και μελλοντικών κρίσεων μέσα στα όρια της ευρωζώνης με τη διατύπωση για πρώτη φορά της πρότασης για Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο.

Πηγή: ΕΡΤ