Γλυκόριζα για έλκος, βήχα, βρογχίτιδα…

Γλυκόριζα για το έλκος στομάχου, τον βήχα, τα πνευμόνια.

Άλλα ονόματα: Γλυκορίζι. Γλυκύριζα η άτριχος, Γλυκύριζα η λεία. Αγλυκόριζα. Κολιά. Ρεγολίτσα.

Επιστημονική ονομασία: Glycyrrhiza glabra.

Ιστορίες για τη γλυκόριζα: Ο Θεόφραστος μίλησε τον 3ο αιώ- να π.Χ. για την γλυκόριζα που καλλιεργούσαν οι Σκύθες και ήταν φάρμακο για το άσθμα, τον ξερόβηχα και τις ασθένειες του στήθους. Είναι το φυτό που από το συ- μπυκνωμένο χυμό της ρίζας του παρασκευάζεται η «Για- μπολη», δηλαδή η πρώτη ύλη για τις μαύρες παστίλιες για το λαιμό και τον βήχα. Στην Ιταλία έχουν δημιουργηθεί εργοστάσια για την εκμετάλλευσή της και παράγουν διά- φορα φάρμακα και καραμέλες.

Η γιάμπολη που βγαίνει από το εκχύλισμα της γλυκόριζας χρησιμοποιείται στη φαρμακοποιία για να γλυκαίνει τις θεόπικρες γεύσεις πολλών φαρμάκων, αλλά και στη ζαχαροπλαστική και την αρτοποιία (την προσθέτουν στις φρυγανιές για διαβητικούς). Ακόμη χρησιμοποιείται για την κατασκευή χρωμάτων, τσίχλας και σιροπιών. Επίσης η γλυκόριζα χρησιμοποιείται και σε μπίρες με σκούρο χρώμα. Κι όταν βγάλουν από αυτήν ό,τι έχουν να βγάλουν, πάλι δεν πετάνε ό,τι απομείνει. Στην Αμερική χρησιμοποιούν τα κατά λοιπα της γλυκόριζας για κατασκευή κιβωτίων, γιατί βρέθηκε ότι είναι πολύ ανθεκτική πρώτη ύλη.

Και η Κίνα χρησιμοποιεί πολύ τη γλυκόριζα που παράγεται σε αφθονία σε βόρειες επαρχίες της, για ιατρικά παρα σκευάσματα, που θεωρούνται όχι μόνο τονωτικά αλλά και ανανεωτικά του οργανισμού και θεραπευτικά.

Όταν μασάμε φρέσκια γλυκόριζα καθαρίζουν τα δόντια και καταστρέφονται τα μικρόβια που ζουν στις ρίζες τους. Αλλά έχει μείνει στην ιστορία ότι τα δόντια του Μεγάλου Ναπολέοντα είχαν μαυρίσει επειδή μασούσε όλη την ώρα κομμάτια γλυκόριζας.

Χρήσιμα μέρη: Η ρίζα της ωμή, είναι τοξική, αλλά όταν ξεραθεί στον ήλιο ή σε φούρνο χάνει την τοξικότητα της.

Πού τη βρίσκουμε: Είναι αυτοφυές φυτό, που αναπτύσσεται σε θερμές, αμμώδεις περιοχές και σε λιβάδια. Τις ρίζες τις παίρνουμε το φθινόπωρο από τα άγρια φυτά (πρέπει να είναι πάνω από 3 χρονών), αλλά το ίδιο κατάλληλα είναι και τα φυτά που μπορούμε να πάρουμε από το βοτανικό κήπο και να φυτέψουμε, αν μας κάνει κέφι. Αλλιώς πρέπει να αναζητήσουμε γλυκόριζα σε φαρμακεία, σουπερμάρκετ και βοτανοπώλες.

Δραστικές ουσίες: Η γλυκόριζα περιέχει Γλυκυριζίνη (ένα σαπωνοσίδιο 50-60 φορές γλυκύτερο από την κοινή ζάχαρη, Τανίνη, Γλυκόζη. Καλαμοσάκχαρο, Γλυκορριζικό οξύ, άλατα Ασβεστίου και Μαγνησίου, Ασπαραγίνη και στεροειδή (οιστρογόνα) που βοηθούν τη δραστηριότητα των ωοθηκών.

Ιδιότητες – Ενδείξεις:

Οι κυριότερες δράσεις του μαύρου εκχυλίσματος γλυκόριζας που θα βρείτε σε φαρμακεία είναι: αντιφλεγμονώδης, αποχρεμπτική, αντιβηχική και μαλακτική. Γι’ αυτό είναι πολύ χρήσιμη σε πνευμονίες, βρογχίτιδες, βήχα, ρινοφα- ρυγγίτιδα και άσθμα.

Η σύγχρονη θεραπευτική την χρησιμοποιεί για τη θεραπεία γαστρικών ελκών, γιατί επηρεάζει τις γαστρικές εκκρίσεις. Δύο από τα φάρμακα για το έλκος, το Biogastroη και το Duogastron παρασκευάζονται με γλυκιριζίνη. Στη βασιλική φαρμακευτική Εταιρία του Λονδίνου υπάρχουν στοιχεία ότι η γλυκόριζα θεραπεύει έλκη.

Είναι σπασμολυτική, χρήσιμη σε αεροφαγία.

Και διουρητική. Γι’ αυτό συνιστάται σε περιπτώσεις πέτρας στο νεφρό και σε χολοκυστίτιδα.

Αντιδιαβητική. Από την εποχή του Ιπποκράτη έδιναν γλυκόριζα σε όποιον υπέφερε από υδρωπικία.

Πώς χρησιμοποιείται:

Σαν ζεστό ρόφημα για το βήχα, τη βραχνάδα του λαιμού. για κρυολογήματα κ.ά.

Σκόνη γλυκόριζας, πίνουμε τρεις φορές την ημέρα από ένα κουταλάκι για το έλκος του στομαχιού.

Στο αφέψημά της μπορούμε να προσθέσουμε και λιναρόσπορους, για τη θεραπεία επίμονου βήχα, πονεμένου λαιμού και λαρυγγίτιδας. Τότε βράζουμε 25 ως 30 γραμ. ρίζα γλυκόριζας χωρίς φλούδα και 10 γραμ. λιναρό σπορους σε 2 φλιτζάνια νερό για λίγα λεπτά,

Ή, όπως συνιστά ο Δρ. Malone, βράζουμε ένα κουταλάκι λιναρόσπορους, 30 γραμ. γλυκόριζα και 100 γραμ. σταφίδες σε 2 λίτρα νερό, μέχρι να μείνει το μισό, του προσθέτουμε 100 γραμ. μέλι και μία κουταλιά χυμό λεμονιού ή ξίδι. Πίνουμε ένα φλιτζάνι λίγο πριν πάμε για ύπνο και αν ο βήχας επιμένει πίνουμε λίγο ακόμη.

Κρύο ρόφημα είναι καλό να πίνουν δύο φορές τη μέρα από ένα φλιτζάνι, όσοι πάσχουν από βαριά μελαγχολία κι όσοι έχουν βραχνάδα.

Προφυλάξεις: Μερικοί άνθρωποι που έτρωγαν τακτικά και σε μεγάλη ποσότητα γλυκόριζα απέκτησαν αυξημένη πίεση, πονοκέφαλους και μυϊκή αδυναμία (Ruth Water). Γι’ αυτό έχει καταγραφεί στον κατάλογο της αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων για να μελετηθεί αν είναι ασφαλής η χρήση της.