Τίλιο για νεύρα, αρθριτικά, ρευματισμούς…

Τίλιο
Για τα νεύρα, τα αρθριτικά, τους ρευματισμούς
Λέγεται αλλιώς και φλαμούρι, φλαμουριά, σφεντάμι, Φιλύρα, Φιλούρα, Λίπα,Τίλια.

Το τίλιο είναι τα καρδιόσχημα φύλλα της φλαμουριάς και έχει αρκετές και σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες.
Οι αρχαίοι γιατροί χρησιμοποιούσαν τους καρπούς ως φάρμακο κατά των αέριων της κοιλιάς. Ο Διοσκουρίδης έλεγε ότι ο χυμός των φύλλων και τα φύλλα σε επιθέματα θεραπεύουν δαγκώματα φιδιών, ενώ ο Πλίνιος συμπλήρωσε ότι τα φίδια δεν τολμούν να πλησιάσουν ούτε στη σκιά του δέντρου. Κι ακόμη, πολλοί χωρικοί διατηρούν τους καρπούς της φλαμουριάς σε ξίδι κι αλάτι και τους τρώνε όπως την Κάπαρη.

Το 1940, που όλοι οι κατεχόμενο από τους Ναζί λαοί πέθαιναν από ασιτία, στη Γαλλία έφτιαχναν ένα «πράσινο αλεύρι γεμάτο βιταμίνες και ζωή ανακατεύοντας κοπανισμένα ξερά φύλλα τίλιου με αλεύρι από κριθάρι-καλαμπόκι, (Στην Ελλάδα, τα χρόνια της Κατοχής οι αρτοποιοί ανακάτευαν καρπούς του σόρβου / σκουπόχορτου με ότι αλεύρι βρισκόταν, για να φάμε κάποιο ψωμί, που το παίρναμε με το Δελτίο».

Χρήσιμα μέρη. Τα φύλλα τα λουλούδια οι καρποί και η φλούδα του. Οι καρποί θεωρούνται στο μερικούς βοτανολόγους το δραστικοί από τη φλούδα και τα φύλλα.

Που το βρίσκουμε: είναι ένα υπό όμορφο δέντρο, με γκρίζα φλούδα τα πορφυρόχρωμα λουλούδια.
Φλούδα μπορούμε να πάρουμε λίγη από τον κορμό του δέντρου ή από μια ρίζα του το χειμώνα αφού καθορίσουμε καλά τις φελλώδες ουσίες που έχουν επικαθήσει φύλλα και λουλούδια μπορούμε να μαζέψουμε τον Ιούνιο και Ιούλιο, που είναι ανθισμένο το δέντρο. Το ξεραίνουμε καλά, τα τρίβουμε να γίνουν σκόνη και τα φυλάμε σε γυάλινο βάζο που κλείνει καλά.

Δραστικές ουσίες. Αιθέριο λάδι, με φαρνεζόλη, Φλαβονικά γλυκοζίδια. Κερστροσίδια και ταννίνη. Πολυφαινόλες και Κουμαρίνες,

Ιδιότητες – Ενδείξεις.

Η φλούδα της φλαμουριάς είναι στυπτική και τονωτική. Το αφέψημά της (άοσμο και λίγο πικρό) χρησιμοποιείται σε ρευματισμούς και αρθριτικά (διαλύει το ουρικό οξύ), αλλά και σε υδροπικία, κυστίτιδα, δυσκοιλιότητα, δυσπεψία, στην απόφραξη της σπλήνας και του ήπατος.

Τα φύλλα της είναι ελαφρά διουρητικά και αντιπυρετικά. Το έγχυμα των φύλλων πίνεται λίγο-λίγο, όλη τη μέρα. Το αφέψημα των φύλλων, που γίνεται με άσπρο ξερό κρασί, έχει τη φήμη ότι διαλύει τις πέτρες των νεφρών και διώχνει τις ημικρανίες. Οι καρποί της φλαμουριάς είναι πιό «δραστικοί» από τη φλούδα και τα φύλλα κατά των αέριων, ενώ παράλληλα έχουν και αντιβηχικές και εφιδρωτικές ιδιότητες.

Το έγχυμα και το αφέψημα των φύλλων είναι καταπραϋντικά και ελαφρά υπνωτικά για νευρασθενικούς, υστερικούς, υποχονδριακούς.

Είναι και σπασμολυτικά, σε ημικρανίες, νευρικούς εμετούς.

Εκτός από χολαγωγό, ένα ποτήρι αφέψημα φλούδας κάθε πρωί έχει καλά αποτελέσματα κατά της ουρίας των δια βητικών, της αρτηριοσκλήρωσης, της ισχυαλγίας και του λουμπάγκο.

ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ: Με αφέψημα φύλλων και λουλουδιών πλένουμε τις φακίδες και τις ρυτίδες του προσώπου, για να εξαλειφθούν και τα μαλλιά (τα τονώνει και βοηθάει την ανάπτυξή τους).

Για νευρική κόπωση και παιδικούς σπασμούς προσθέτου με στο μπάνιο ένα-δυο λίτρα δυνατό αφέψημα λουλουδιών φλαμουριάς.

Πώς αλλιώς χρησιμοποιείται:

Το πιο συνηθισμένο αφέψημα γίνεται με 15 ως 30 γραμμάρια φύλλα τίλιου σε ένα λίτρο νερού (πίνουμε 2-3 φλιτζάνια την ημέρα) ή με ένα κουταλάκι φλούδα σε ένα φλιτζάνι νερό. Μόλις αρχίζει να βράζει το βγάζουμε από τη φωτιά και το αφήνουμε για 8-10 λεπτά πριν το πιούμε για πυρετό, ή πριν το χρησιμοποιήσουμε ως κατάπλασμα σε πληγές, γδαρσίματα και κοψίματα.

Το έγχυμα γίνεται μουλιάζοντας 30 γραμμάρια φύλλα φλα μουριάς τίλιου σε μισό λίτρο βραστό νερό ή με ένα κουταλάκι φύλλα σε ένα φλιτζάνι βραστό νερό. Το αφήνου με 5 λεπτά και μπορούμε να πίνουμε από ένα φλιτζάνι, 3 φορές την ημέρα, για δυσκοιλιότητα, αρθριτικά ρευματισμούς, υδρωπικία, κυστίτιδα.

Για τις νευρικές διαταραχές, το άσθμα, το σπασμωδικό βήχα, τους σπασμούς, τις ημικρανίες, τους νευρικούς εμετούς, είναι πιο αποτελεσματικό το αφέψημα να γίνεται με συνδυασμό (μισά-μισά) φύλλων τίλιου και πορτοκαλιάς.